ไม่รักได้ไหมหัวใจมันเจ็บ

แค่สถานะคู่นอน ไม่ใช่คนคู่ใจไม่ใช่คนข้างกาย และครั้งสุดท้ายมักไม่มีสัญญาณเตือน
เป็นเวลาเกือบสองทุ่มเสียงรถยนต์ที่กำลังขับเข้ามาภายในบ้าน ฟ้าใสหญิงสาวผิวขาวตาโตใบหน้าเรียวรูปไข่รูปทรงที่ดูยังไงก็ต้องคิดว่าเธอคือนางแบบแน่นอน เธอรีบวิ่งออกมาจากห้องพร้อมกับรีบไปรินน้ำเปล่าใส่แก้วแล้วนำมาวางไว้ที่โต๊ะรับแขกกลาง บ้านชายหนุ่มท่าทางหน้าตาดีเป็นที่หมายปองของสาวน้อยสาวใหญ่กำลังก้าวเท้าเข้ามาในบ้าน หญิงสาวยิ้มพร้อมกับรีบเดินไปกอดแขนของเขาเอาไว้

“มาเหนื่อยๆ นั่งพักก่อนนะคะ กฤษณะคะฟ้ามีเรื่องสำคัญจะบอกคุณค่ะ” ฟ้าใสรีบยกแก้วน้ำส่งให้กับชายหนุ่มก่อนที่เขาจะรับมันเอาไว้แล้วดื่มมันไปทั้งหมดเพื่อดับความกระหาย เขาวางแก้วน้ำลงแล้วดึงฟ้ามากอดไว้ในอ้อมอก

“ผมเองก็มีเรื่องที่ต้องบอกกับคุณหมือนกันฟ้า” ชายหนุ่มพูดออกมาพร้อมกับปลดกระดุมเสื้อเชิ๊ตที่คอออกและคลายเน็กไทเล็กน้อยเพื่อให้เขาได้หายใจสะดวกมากยิ่งขึ้น ฟ้าใสที่อยู่ในอ้อมกอดเงยหน้ามามอง “มีอะไรเหรอคะ”

“อาทิตย์หน้าเราไปดูบ้านใหม่กันนะ ผมจะซื้อบ้านใหม่ให้แล้วฟ้าค่อยย้ายไปอยู่ที่บ้านใหม่นะ” ฟ้าหันมามองหน้าชายที่เธอรักอีกครั้งก่อนที่จะถามออกมาด้วยความสงสัย

“แล้วที่นี่ล่ะคะ” ฟ้ามองไปรอบๆ บ้านก็ดีเหมือนกันหากว่าย้ายไปจากที่นี่เพราะว่าที่นี่ดูยังไงก็ไม่เหมือนบ้านเธอเลยมันมีแต่ความอึดอัด มันเป็นเหมือนบ้านของคนอื่นไม่ใช่ของเธอเลยสักนิด

“ดีเหมือนกันค่ะฟ้าว่าเราควรขยับขยายบ้าง” ฟ้าบอกออกไปอย่างนั้นก่อนที่กฤษณะจะเอ่ยออกมาอีกครั้งแต่ว่าครั้งนี้มันยิ่งไปกว่าฟ้าผ่ากลางวันแสกๆ เลยด้วยซ้ำ

“ปลายดาว.....” เขาพูดแค่นั้นก่อนจะเงียบไปพักหนึ่งแล้วเอ่ยขึ้นมาอีกนั่นทำเอาฟ้าถึงกับใจเต้นไม่เป็นจังหวะ

“ปลายดาวจะกลับมาอาทิตย์หน้า เธอจะกลับมาอยู่ที่นี่ผมแค่อยากให้ฟ้าย้ายออกไปอยู่บ้านใหม่ และเก็บของทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของฟ้าออกไปให้หมดอย่าให้มีอะไรเหลือทิ้งไว้ ผมไม่อยากให้ปลายดาวไม่สบายใจ เราปรับความเข้าใจกันแล้ว” เหมือนกับโลกหยุดหมุนไปชั่วขณะน้ำตาค่อยๆ เอ่อล้นสองตา ได้แต่พยายามข่มมันเอาไว้

“ทำไมคะ แล้วฟ้าล่ะ ตลอดเวลา2ปีที่ผ่านมาคุณไม่เคยรู้สึกอะไรกับฟ้าเลยเหรอคะ” ฟ้าใสถามออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือก่อนที่จะขยับตัวออกจากอกของเขาแต่ทว่าเขากับดึงฟ้ามากระชับกอดไว้ให้แน่นกว่าเดิม

“พรุ่งนี้วันหยุดเราไปดูบ้านกันถูกใจหลังไหนคุณบอกผมได้เลย อยู่คนเดียวก็เท่านั้นหากวันไหนผมว่างผมจะไปหาเองมันไม่ได้ลำบากอะไรเลยไม่ใช่เหรอ ทุกอย่างมันก็เป็นไปตามข้อตกลงของเราเมื่อก่อนหน้านั้นไงฟ้า ข้อตกลงที่ว่าเราสองคนเป็นเพียงคู่นอนกันเท่านั้น ห้ามรัก ห้ามหึง ห้ามหวง จะมีใครก็ได้ถ้าพร้อมที่จะมี แค่สัมพันธ์ทางกายเท่านั้นไม่มีสัมพันธ์ทางใจ”

กฤษณะตอบออกมาด้วยสายตาที่ว่างเปล่า สองมือน้อยๆ เริ่มสั่นเทาก่อนที่จะกำหมัดเอาไว้แน่น มือข้างหนึ่งที่กำลังจะเอาอะไรสักอย่างออกมาให้ชายหนุ่มได้เห็นกลับต้องชะงักแล้วเก็บมันเอาไว้ภายในกระเป๋าเหมือนเดิม นอกจากมือที่สั่นในตอนนี้แล้วนั้นปากคอก็สั่นไปด้วยเช่นกัน

“ว่าไงฟ้าได้ฟังที่ผมพูดอยู่ไหม ว่าแต่คุณอะไรเหรอที่จะบอกกับผมพูดมาสิเรื่องของคุณ”

กฤษณะ หันมาถามย้ำอีกครั้ง “ไม่มีค่ะ” ฟ้าตอบแค่นั้นเพระต่อให้มีตอนนี้มันก็ไม่ไดสำคัญอะไรหรอกมันจบแล้ว ชายหนุ่มช้อนตัวฟ้าใสที่นั่งข้างๆ ในตอนนี้มาเป็นนั่งบนตักของเขา ก่อนที่จะกดท้ายทอยของเธอเอาไว้พร้อมกับก้มลงมาประกบจูบกับฟ้าอย่างดุเดือด ไม่ต่างจากทุกครั้งที่ผ่านมา อื้อ ... เสียงของฟ้าใสครางลอดลำคอออกมาก่อนที่เธอจะปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมาอย่างช้าๆ ชายหนุ่มชะงัก “เป็นอะไรเหรอฟ้า” “ฉันไม่ค่อยสบายค่ะปวดหัวนิดหน่อยไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะ ไม่ต้องห่วงนะคะ”

ฟ้าจำใจต้องโกหกเขาไปอย่างนั้น ก่อนที่กฤษณะจะอุ้มฟ้าใสในท่าเจ้าสาวแล้วพาเข้าไปภายในห้องก่อนที่จะวางเธอเอาไว้บนเตียง

“พักผ่อนก่อนก็แล้วกันเดี๋ยวผมหาอะไรให้กินนะอยู่นี่รอแปบ”

เมื่อเขาเดินออกไปฟ้าค่อยๆ ลุกขึ้นแล้วหันไปหยิบทิชชู่ก่อนที่จะล้วงไปหยิบของในกระเป๋ากางเกงแล้วพันทิชชู่และทิ้งมันไปในถังขยะ จากนั้นจึงไปหยิบกระเป๋าเดินทางออกมา หญิงสาวเริ่มเก็บข้าวของใส่ในกระเป๋าทีละอย่าง ผ่านไปไม่กี่นาทีเขากับมาพร้อมกับโจ๊กร้อนๆ

“ฟ้าทำไมรีบเก็บคุณไม่พอใจอะไรหรือเปล่าตั้งอาทิตย์หน้านะ”

“เก็บไว้ตอนนี้นี่แหละค่ะ ตอนที่กำลังคิดได้ว่าอะไรอยู่ตรงไหนจะได้ไม่ลืมยังไงล่ะคะ”

“ไม่ต้องกังวลว่ามันจะลำบากนะฟ้า บ้านใหม่ที่ผมจะพาไปดูมันเป็นโครงการใหม่อยู่ไม่ไกลจากที่นี่สักเท่าไหร่ การเดินทางก็สะดวกสบาย” ฟ้าได้แต่ยิ้มอ่อนๆ ให้ ใช่มันเหมือนที่เขาบอกมันเป็นข้อตกลงของเราทั้งสองที่ตกลงที่จะมาอยู่ด้วยกันแต่ทำไมสองปีที่ผ่านมาเขาไม่รักเราเลยหรือยังไง แต่เสียงโทรศํพท์ของกฤษณะกลับดังขึ้นทำให้เธอต้องหยุดความคิดทุกสิ่งทุกอย่างเอาไว้ ชายหนุ่มกดรับ

“ครับผมเอง อะไรนะดาวคุณบอกว่าคุณอยุ่ที่ไหนนะ (ถามพร้อมกับหันมามองฟ้า) โอเคครับผมจะรีบไปรอก่อนนะ” ชายหนุ่มวางโทรศัพท์ ก่อนที่จะหันมามองฟ้าใส

“ฟ้า คุณคงต้องไปคืนนี้ได้ไหม พอดีว่าปลายดาวเขากลับมาแล้วตอนนี้อยู่ที่สนามบิน”

“ให้เธอพักที่โรงแรมก่อนไม่ได้เหรอคะ” นี่คือคำพูดที่ฟ้าอยากจะบอกกับเขาทำไม มาตอนไหนก็ต้องออกไปตอนนั้นหรือยังไง หากว่าฉันไม่มีที่พักล่ะจะให้ฉันไปอยู่ที่ไหน “ค่ะ ฉันเข้าใจคุณไปรับเธอเถอะค่ะฟ้าจะเก็บของแล้วไปจากที่นี่เอง”



...........................................................................................