เพียงเงาใจในริ้วหมอก

จู่ๆ ก็ถูกผู้ชายในฝันบอกรัก คำรักที่เขามอบให้ ทำให้วิน เผลอปล่อยตัวปล่อยใจ ไปกับค่ำคืนที่เร่าร้อน แล้วทุกสิ่งก็พังทลายลง เมื่อความจริงปรากฏออกมา
"ค่าตัวมึง แล้วอย่าเสือกไปเล่าให้ใครฟังละ"
"คุณอิทกำลังล้อผมเล่นอยู่ใช่ไหมครับ"
"เมื่อคืนกูเมา แล้วมึงก็เป็นฝ่ายที่สมยอมกูเอง"
"แต่ที่ผมยอม ก็เพราะว่าคุณบอกรักผม"
"บอกแล้วว่ากูเมา แล้ววินที่กูรัก ก็มีแค่ภูวินคนเดียวเท่านั้น ถ้ากูจะเผลอเรียกใครขึ้นมา คนนั้นก็ไม่ใช่มึงแน่ๆ"
ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ เขาจะไม่พาตัวเองเข้าสู่วังวนของความเจ็บปวดเด็ดขาด โลกไม่ได้สวยงามเหมือนที่เขาวาดฝันไว้ และการเป็นแค่เงา หรือตัวแทนของใครบางคน มันก็เป็นเพียงแค่..เพียงเงาใจในริ้วหมอกเท่านั้น...