ร้ายพาลรัก Love bad's guy

จี้ที่เธอเก็บไว้กับตัวราวกับมันเป็นเครื่องลางป้องกันภัย เธอได้มันมาจากอัศวินขี่ม้าขาวที่ช่วยยัยกระปุกตั้งฉ่ายซึ่งกลิ้งหลุนๆ ลงบ่อน้ำ และเขาคือรักแรกพบของหมูอ้วนอย่างเธอ กระทั่งโตขึ้นสาวขึ้นสวยจนเป็นดาวมหาวิทยาลัย มีผู้ชายตามจีบเป็นพรวนยกเว้นเขา
เขาคงจำยัยกระปุกตั้งฉ่ายไม่ได้หรอก...
ทว่านัยน์ตาสีมรกตที่เคยมองเธออย่างอ่อนโยนตอนนี้กลับแฝงไปด้วยอันตราย เข้าใกล้เมื่อใดเป็นต้องสะท้าน...
*************
“จะแกล้งเอ๋ยหรือคะ”
การบูรปฏิเสธไม่ได้เลยว่าพอเขาระบายลมหายใจอ่อนๆ เธอก็แอบสูดลมหายใจนั้นเข้าปอด ตอนนี้แทนที่เขาจะเป็นหัวขโมยกลับเป็นเธอเสียเองที่แอบขโมยลมหายใจของเขา
“ก็น่าแกล้งซะขนาดนี้ พี่จะทนนั่งหลังพวงมาลัยเฉยๆ ได้ยังไง”
หัวใจดวงน้อยๆ เต้นแรงราวกลองเพล ปลายจมูกที่กดลงหอมแก้มนุ่มแผ่วๆ เหมือนไม่ได้ตั้งใจแต่ทำการบูรถึงกับผวาเฮือก มือไม้ยกขึ้นกำสาปเสื้อของเขาโดยอัตโนมัติ
“ปละ...ปล่อยเอ๋ยได้มั้ยคะ”
“พี่ก็ไม่ได้จับเอ๋ยไว้นี่นา มีแต่เอ๋ยที่ดึงเสื้อพี่ไม่ยอมปล่อย”
หญิงสาวหลุบตามองมือที่ขยำสาปเสื้อเขาเสียจนยับย่นตาโต ก่อนจะรีบปล่อยราวจับของร้อน แล้วเบียดลำตัวให้จมหายไปกับเบาะหนังแสนนุ่ม
“หึ หึ” เขาหัวเราะในลำคอ เป็นเสียงหัวเราะที่กระชากหัวใจเธอได้ดีทีเดียว หญิงสาวได้แต่เหลือบตามองคนอันตรายที่แทบจะไม่ต้องทำอะไรเลยก็น่ากลัว
“ถะ...ถึงบ้านเอ๋ยแล้ว ดะ...เดี๋ยว...เดี๋ยวพี่แจ่มจะออกมาเปิดประตูละ...แล้วก็จะเห็น...ระ...เรา”
เสียงของเธอตะกุกตะกักจนพูดไม่เป็นคำแบบนี้เขาจะฟังรู้เรื่องไหม
“พี่ยังไม่ได้บีบแตรเรียกใครเปิดประตูให้” เขาฟังออกจริงๆ ด้วย เก่งชะมัด “และตอนนี้ก็ยังไม่อยากเรียก”