กำราบรัก คุณแม่สุดแซ่บ เล่ม 1

เพียงข้ามคืน กับชีวิตที่ต้องเปลี่ยนไป กลายเป็นคุณแม่สุดแซ่บของเจ้าแฝดสุดแสบ
.
.
.
“ทำไมยักษ์มานั่งตรงนี้” นิ้วเล็กๆ ของเมฆจิ้มที่หลังของคนตัวโตที่นั่งก้มหน้า ยังคงใช้สองมือกุมศีรษะไว้อยู่ที่เดิม
“เมฆ หมอก” วราปล่อยมือจากศีรษะที่กุมไว้อย่างคิดไม่ตก ไม่คิดว่าสิ่งที่เขาทำจะทำให้มุกกลัวมากถึงเพียงนี้ ในตอนแรกคิดว่าถ้าเข้าทางแม่คงจะไม่ยาก แต่ดูเหมือนว่าเขาคงคิดผิด
“ยักษ์ฮีโร่ปวดหัวเหรอ กินยาไหม หมอกไปเอายาให้”
“ไม่เป็นไรครับ ลุงไม่ได้เป็นอะไร”
“นึกว่าโดนแม่มุกดุจนปวดหัวเสียอีก เมฆกับหมอกโดนแม่มุกดุทีไร ปวดหัว เจ็บหัวทุกที”
“ใช่ๆ ยิ่งตอนถูกทำโทษไม่ให้หมอกเล่นโทรศัพท์นะ หมอกปวดหัวตึบๆ เลย”
“เมฆก็เจ็บหัวตึบๆ เวลาแม่มุกไม่ให้กินมันฝรั่งกรอบๆ เหมือนกัน”
“แม่มุกดุมากเลยเหรอ” วรายิ้มให้กับความช่างพูดของเด็กชายตัวน้อยทั้งสอง
“คุยเยอะ นั่งก่อน” เมฆชวนหมอกนั่ง ตัวเองนั่งข้างซ้ายของคนตัวโต ส่วนหมอกนั่งข้างขวา วรามองลูกชายสลับกันไปมาด้วยแววตาเปี่ยมสุข ส่วนคนที่อยู่บนชั้นสามกำลังขมวดคิ้วมุ่นด้วยไม่เห็นสีหน้าของคนทั้งสาม เด็กน้อยทั้งสองเริ่มตอบคำถาม เริ่มจากเมฆ
“แม่มุกไม่ดุเยอะ”
“แม่มุกใจดีเยอะ”
“ดุตอนเมฆดื้อ”
“ดุตอนหมอกซน”
“ยักษ์ปกป้องแม่มุก แต่ยักษ์ดื้อด้วยใช่ไหม ถึงโดนแม่มุกดุ”
“หรือว่ายักษ์ซน แต่หมอกไม่เห็นยักษ์ซน แล้วยักษ์ซนตอนไหน”
“สงสัยลุงเคยดื้อ เคยซนกับแม่มุกของเมฆกับหมอกมั้งครับ แม่มุกก็เลยดุลุงตลอดเลย แต่ลุงยอมให้แม่มุกดุ” วรานึกถึงเรื่องคืนนั้น คืนที่เขาซุกซนบนผิวเนื้อเนียน ดื้อดึงฝากฝังตัวตนในกายสาวอย่างเอาแต่ใจ ยิ่งนึกถึง ก็ยิ่งทำให้เขายิ้มออกมา
“ยักษ์จะยิ้มทำไม ห้ามยิ้มตอนพูดถึงแม่มุก เดี๋ยวไม่โอ๋เลยนะ” เมฆขึงขัง สองมือเล็กเท้าเอว เมื่อคนตัวโตยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เวลาพูดถึงแม่ของตัวเอง ต้องกำลังคิดอะไรกับแม่เป็นแน่
“ที่วันนี้ยอมคุยดีกับลุง เพราะจะมาโอ๋ลุงที่โดนแม่มุกดุงั้นเหรอ”
“สงสาร เลยมาโอ๋หรอก โอ๋วันเดียว วันอื่นไม่โอ๋” หมอกเป็นคนตอบ
“นี่เราดีกันแล้วใช่ไหม”
“ก็บอกว่าโอ๋วันเดียว”
“โอ๋วันเดียว ดีวันเดียว ชอบจีบแม่มุก แม่มุกสวยจีบกันเยอะ” เมฆยอมปลอบโยน ยอมญาติดีกับคนตัวโตแค่วันนี้วันเดียวเท่านั้น วันอื่นไม่ยอมให้มาจีบแม่มุกของตัวเองแล้ว เหมือนที่ผู้ชายทุกคนชอบมาจีบแม่กันเยอะแยะ เพราะแม่สวย
“มีผู้ชายมาจีบแม่มุกเยอะเหรอ”
“เยอะ แม่มุกใส่เสื้อสวย ชอบมองนมแม่มุกกัน”
“มันน่าควักลูกตานัก” วราเข่นเขี้ยวเพียงแค่นึกว่ามีผู้ชายคนอื่นมามองหน้าอกเมียตัวเอง
“ยักษ์พูดถูกใจ เมฆอยากเอานิ้วจิ้มตาให้บอดเลย” เมฆถูกอกถูกใจ เข้ากับคนตัวโตเป็นปี่เป็นขลุ่ย เช่นเดียวกับหมอก
“หมอกก็อยากต่อยตาให้หลุดเลย ผู้ชายชอบมองขาขาวของแม่มุก”
“มันน่าต่อยให้ตาหลุดจริงๆ จะได้ไม่มีตามามองขาขาวๆ ของแม่มุกอีก”
“ยักษ์ก็ห้ามมอง ไม่ให้แม่มุกมีแฟน” เมฆกับหมอกย้ำเตือนว่าคนตัวโตก็ห้ามมองแม่ของตัวเองเช่นกัน
“ทำไมเมฆกับหมอกถึงไม่อยากให้แม่มุกมีแฟนล่ะ”
“สัญญาแล้ว”
“สัญญา?”
“สัญญาว่าจะรักกันสามคน ไม่รักคนอื่น”
“รักน้าแพทได้อีกคน คนอื่นไม่ให้รักแล้ว”
“ยักษ์กินติมไหม เมฆเลี้ยงเอง แม่มุกดุ กินติมแล้วหายปวดหัวตึบ” เสียงรถไอศกรีมที่ดังอยู่ไม่ไกล เรียกความสนใจของเด็กน้อยไปจนหมด
“กินสิ”
“หมอกเรียกรถไอติมให้ …ไอติมครับ ไอติม” หมอกกระโดดลงจากเก้าอี้ วิ่งไปรอเรียกรถไอศกรีม
“ไปเร็ว” เมฆกระโดดลงจากเก้าอี้ แล้วจับมือคนตัวโตให้ไปด้วยกัน เมื่อรถไอศกรีมมาจอดเทียบฟุตบาท
“หมอกเอาอันนี้” หมอกเลือกหยิบไอศกรีมรสโคล่ากับเลมอนในแท่งเดียวกัน
“เมฆเอาอันนี้ ยักษ์เอาอันไหน” เมฆเลือกไอศกรีมแบบถ้วยรสคุกกี้แอนด์ครีม
“อันนี้ครับ” วราเลือกไอศกรีมแบบโคนรสสตรอว์เบอร์รี่
“ชอบกินเหมือนแม่มุกเลย” หมอกมองไอศกรีมในมือคนตัวโต เป็นไอศกรีมที่แม่ชอบ
“แม่มุกชอบกินสตรอว์เบอร์รี่เหรอ”
“ชอบมาก ยักษ์จ่ายตังค์สิ”
“อ้าว ไหนบอกจะเลี้ยงกันไง”
“เมฆบอกว่าจะเลี้ยง แต่เมฆไม่ได้บอกว่าจะจ่ายตังค์นี่ แล้วเมฆก็ไม่มีตังค์ด้วย”
“ลุงก็ไม่มีตังค์ด้วยสิ” ด้วยรีบออกมาจากบริษัท ทำให้วราไม่ได้หยิบกระเป๋าสตางค์ที่อยู่ในห้องทำงานมาด้วย คว้าแต่กุญแจรถกับโทรศัพท์มา
“…” เมฆกับหมอกมองหน้ากันเลิ่กลั่ก เพราะตนแกะไอศกรีมกินกันแล้ว เอาคืนไม่ได้แล้ว
“รับสแกนไหมครับ”
“รับครับ” คนขายไอศกรีมยื่นคิวอาร์โค้ดมาให้ เด็กน้อยทั้งสองจึงโล่งอกยิ้มออกมาได้
“แบตหมด” เด็กน้อยกลับมาเลิ่กลั่กอีกครั้ง เมื่อโทรศัพท์ของคนตัวโตแบตเตอรี่หมดไปแล้ว