แค่ภรรยาในนาม

“พี่ทิศเหนือ”
“…”
“พี่รู้ใช่ไหมว่าผิงรักพี่ ผิงผิดไหมที่จะรักสามีตัวเอง สามีที่ถูกต้องตามกฎหมาย ผิดไหมที่จะหวงสามีตัวเองไม่อยากให้สามีไปหาคนอื่น”
“เราเป็นแค่สามี ภรรยากันแค่ในนามเท่านั้น ผิงอย่าลืมสิ ผิงจงจำไว้ว่าเราไม่มีทางรักกันได้”
อยู่ ๆ น้ำตาของผิงก็อาบขมับลงมาหยดแล้วหยดเล่า มันคือความจริงที่แสนจะเจ็บปวด ทำมคนนั้นมันไม่เป็นเธอ ทำไมต้องเป็นคนอื่น
การที่รักเขาข้างเดียวว่าเจ็บแล้ว การที่คนรักรักเป็นสามีตัวเองและเอื้อมไม่ถึงนั้นมันเจ็บมากกว่า และมันเจ็บมาก ๆ
“ผิงผิดอะไร”
“ผิงไม่ผิด ผิงตัดใจจากพี่ซะ แล้วผิงก็ปล่อยพี่” เขาจะผละออกก็ได้ ทว่าเขาไม่อยากทำให้ผิงเจ็บ เขาอยากให้ผิงปล่อยเขาด้วยตัวเอง