ฝนพร่างดาว

วาดดาวถูกปลายรุ้งเพื่อนรักตัดขาด เพราะดันไปพัวพันกับวิรุณคนรักของเพื่อน เธอแบกความรู้สึกผิดไว้ในใจตลอดมา และเมื่อพวกเขาหวนกลับมาพบกันอีกครั้ง ความรัก ความเกลียด ความแค้น ในใจของทั้งสามคนจึงปะทุขึ้น พายุอารมณ์พัดกระหน่ำ แต่คราวนี้มีบุคคลที่ 4 ต้องเจ็บปวดไปด้วย


วาดดาวเดินมาหยุดตรงกลางสนามหญ้า ถึงแม้ว่าคืนนี้อากาศบนเขาค้อจะเย็นสบายแต่จิตใจของเธอกลับร้อนรุ่ม เธอตั้งใจแล้วว่าคืนนี้จะต้องคุยกับวิรุณให้รู้เรื่องไปเลยว่าเขาต้องการอะไรกันแน่ ทำไมต้องทำตัวเหมือนเจ้ากรรมนายเวรที่คอยจ้องทำลายความสงบสุขของเธอ
หญิงสาวยืนกระสับกระส่ายดักรอคู่ปรับอยู่ที่สนามหญ้าหน้าโรงเรียน ซึ่งเป็นจุดที่เขาชอบมาถ่ายภาพทุกค่ำคืน วาดดาวเงยหน้าขึ้นไปมองท้องฟ้าที่ระยิบระยับไปด้วยแสงดาว ความงดงามทำให้เธอตะลึงงันเหมือนต้องมนต์ดวงดาว
“ว้าว...สวยจัง” วาดดาวพึมพำออกมาเบาๆ พร้อมกับรอยยิ้มที่เผลอไผล
ความเงียบสงบยามค่ำคืนถูกขัดจังหวะด้วยเสียงชัตเตอร์ที่ดังรัว วาดดาวหลุดจากภวังค์รีบหันไปมองที่มาของเสียง วิรุณลดกล้องลง และเดินตรงมาหาเพื่อนรักของแฟน
“มืดค่ำแล้วยังไม่นอน มาดักรอแฟนหรือไง...ใครนะคือชายหนุ่มผู้โชคร้าย” วิรุณแกล้งแขวะวาดดาวเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกวูบไหวในใจ ตอนที่เห็นหญิงสาวยืนโดดเด่นท่ามกลางแสงดาวพร่างพราวบนฟ้า ดวงตาที่สุกประกายกับรอยยิ้มของเธอส่องสว่างยิ่งกว่าดวงดาว จนชายหนุ่มอดใจไม่ไหว ต้องยกกล้องขึ้นถ่ายรูปเธอไว้
“ฉันมารอนายนั่นแหละ” หญิงสาวพยายามระงับปากคำไม่โต้เถียง
“หา!!!มารอฉัน ไม่นะ!!! ฉันไม่อยากเป็นผู้ชายโชคร้ายคนนั้น” วิรุณแกล้งทำตาโตตกใจ แต่ในใจแอบยิ้ม
“นี่...อย่าเพ้อเจ้อ ที่ฉันมารอนายเนี่ย เพราะอยากรู้ว่านายต้องการอะไรกันแน่ถึงอาสามาถ่ายภาพให้ชมรมฉัน” วาดดาวทำเสียงเข้ม แต่วิรุณทำเป็นไม่สนใจท่าทางดุดันของเธอ
“ก็บอกแล้วไง ว่าอยากมาถ่ายภาพ เธอควรจะขอบใจฉันถึงจะถูกนะที่มาช่วยชมรมเธอ ไม่ใช่มาจับผิดกันแบบนี้” เขาทำหน้าใสซื่อจนวาดดาวหมั่นไส้
“นายแน่ใจเหรอ”
“ทำไม เธอคิดว่าฉันวางแผนอะไรไว้หรือไง” วิรุณยิ้มเจ้าเล่ห์
“ฉันไม่รู้หรอกว่านายวางแผนอะไรไว้ แต่หวังว่าแผนของนายจะไม่มีฉันรวมอยู่ด้วยก็แล้วกัน” สาวห้าวขู่ฟ่อ
“แหมๆ ยายดาวเคราะห์ หลงตัวเองมากไปหรือเปล่า คนอย่างฉันไม่สนผู้หญิงบ้านๆ นิสัยบ๊องๆ แบบเธอหรอกนะ” วาดดาวหน้าเสียที่โดนดูถูก เธอนับหนึ่งถึงสิบเพื่อระงับอารมณ์ที่กำลังจะพุ่งขึ้นมา
“ถ้าอย่างนั้นก็ดี ฉันมีเรื่องจะพูดกับนายแค่นี้แหละ” พูดจบวาดดาวเชิดหน้า ก้าวเท้ามุ่งไปทางอาคารเรียนที่เป็นเรือนนอน แต่เมื่อเธอกำลังจะเดินผ่านหน้าวิรุณ ชายหนุ่มกลับคว้าแขนเธอเอาไว้ วาดดาวตกใจรีบสะบัดแขนออกแต่ไม่สำเร็จ เธอจึงหันมามองหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง
“จะทำอะไร ปล่อยนะ” หญิงสาวตวาดใส่
“แค่จะบอกว่าอย่าฝันเฟื่องมากนัก เพราะถ้าสักวันที่เธอฝันสลาย เธอจะเสียใจ” วิรุณพูดเป็นนัย แต่วาดดาวไม่ได้ใส่ใจเอาแต่ดึงมือใหญ่ของเขาออก จู่ ๆ ชายหนุ่มก็ปล่อยมือเธออย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย และเดินหนีไปอีกทาง ปล่อยให้หญิงสาวมองตามอย่างขัดเคืองใจ

##### ฝากเป็นกำลังใจให้นิยายเรื่องแรกของไรท์ด้วยนะคะ และขอบคุณทุกยอดโหลดที่มีค่ามากสำหรับไรท์ค่ะ อ่านให้สนุกนะคะ
"The love of books is a love which requires neither justification, apology, nor defense." - J.A. Langford