ดาวเรืองจะเป็นเศรษฐี

ในราวปี พ.ศ.2527 ในหมู่บ้านและตำบล ที่ผู้เขียนย้ายมาปักหลัก ปลูกบ้านฐานถิ่นอยู่ ในปัจจุบัน คือผู้เขียนย้ายมาจากจังหวัดภาคใต้ ฝั่งทะเลอันดามัน เพื่อมาอยู่จังหวัดภาคใต้ตอนบน ฝั่งอ่าวไทย อันเป็นถิ่นฐานเดิมของภรรยา และในปีที่ว่านี้ ได้เกิดความแห้งแล้งขึ้นอย่างหนัก ยาวนานตลอด 5 เดือน ที่ฝนไม่ตกลงมาเลย จนทำให้ต้นมะพร้าวในหมู่บ้านและตำบลมีใบแห้งและยืนตาย เพราะขาดน้ำ
โดยเฉพาะกาแฟซึ่งเป็นพืชชนิดเล็ก และมีรากอยู่ในระดับชั้นผิวดิน ปรกติกาแฟที่ปลูก ๆ กันในจังหวัด… บางปีราคาก็ไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่นัก กาแฟจึงถูกปล่อยให้เหี่ยวแห้งตาย แต่ก็ยังมีเจ้าของสวนบางคน ที่ยังรักษาต้นกาแฟของตนไว้ได้
แล้ววันหนึ่งอยู่ ๆ กาแฟสดที่ยังไม่ได้ตากแห้ง ปรกติมีราคากิโลกรัมละ 8-10 บาท มากลายเป็นกิโลละ 50- 80 บาท ทำให้คนไม่กี่คนที่ยังมีไร่กาแฟ ขายกาแฟได้เงินกัน คนละเป็นแสนเป็นล้านบาท ทำให้ชาวบ้านต่างหันหลังให้บิ้งนา บางคนก็ยอมขายที่นาไปในราคาถูก ๆ เพื่อรวบรวมเงินเอาไปซื้อที่ดินเพื่อสร้างสวนกาแฟ ไม่เพียงเท่านั้นบางคนยังตัดโค่นทำลายพืชผล ที่สมัยปู่ย่าตายายปลูกสร้างไว้เพื่อปลูกกาแฟลงไปแทน และท้ายสุดเมื่อราคากาแฟกลับมีราคาถูกลงดังเดิม ผู้คนที่ชอบเห่อแห่ไล่ตามกระแสสังคม ก็ต่างพากันหมดเนื้อหมดตัว...