เมื่อรักเดินทางมาเจอกัน

ฉันที่เป็นนักเขียนและเคยศึกษาเกี่ยวกับ ‘โรคซึมเศร้า’ วันหนึ่งฉันได้ไปพบเจอผู้ชายหน้าตาดีแถมหล่อขั้นเทพแต่แววตาของเขาเศร้าหมอง เหมือนคนที่กำลังป่วย ทำให้ฉันต้องพาตัวเองเข้าไปในวัฏจักรชีวิตของเขา


“ทำไม….เธอถึงกลัวตาย….”อยู่ดีๆเขาก็เอ่ยขึ้นถามคำถามที่ฉันไม่คิดว่าคนปกติทั่วไปจะคิดแบบนี้ ใครบ้างล่ะไม่กลัวตายน่ะ ทุกคนกลัวตายกันทั้งนั้นแหละ ถึงแม้จะรู้อยู่แก่ใจว่า คนเราเกิดมาแล้วก็ต้องตายทุกคนจะช้าหรือจะเร็วก็แค่นั้นแหละ
“ก็ฉันกำลังมีความสุขอยู่กับชีวิตของฉันในตอนนี้มากกกกกก”ฉันบอกเขาไปตามความจริง


“เธอ….ไม่รู้จักฉันเหรอ?”เขาเอ่ยถามฉันกลับมาพร้อมกับใช้นิ้วชี้ของเขาชี้ไปที่ตัวเขาเอง
“ฉันจะรู้จักนายได้ยังไง….ในเมื่อเราเพิ่งเคยเจอกันครั้งแรก…..”
“และฉันยังไม่ได้ถามชื่อนายเลยด้วย”ฉันพูดต่อพลางทำหน้างงๆใส่เขา

“เอาของฉันไปดิ….”เขาว่าพร้อมกับยื่นโทรศัพท์ให้ฉัน ซึ่งมันเป็นรุ่นเดียวกับของฉันแต่เป็นสีดำ
“เพราะยังไงๆฉันก็คงจะไม่ได้ใช้มันอีกแล้ว….”เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเศร้าลงหน้าตาดูเศร้าหมองทำให้ฉันมองหน้าเขาอย่างสงสัย ว่าเขาเป็นอะไรกันแน่


“ทำไมล่ะ…เอ่อจริงสิ…เมื่อกี้ฉันเห็นนายทำท่าจะกระโดดน้ำด้วย…”
“นายจะฆ่าตัวตายเหรอ?”ฉันโผงผางถามออกไปอย่างอยากรู้
“อืม…”เขาตอบฉันสั้นๆก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองท้องฟ้าด้วยแววตาเอื่อยเฉื่อยและเหม่อลอย


พรึบ
“อย่าฆ่าตัวตายเลยนะ….มันเป็นบาป….”ฉันโผเข้าสวมกอดร่างของเขาและเอาหน้าซุกลงไปบนหน้าอกของเขาและเอ่ยบอกเขาไป อาการแบบนี้…โรคซึมเศร้าแน่ๆ
เขาคนนี้ต้องเป็นโรคซึมเศร้าอยู่แน่ๆ….


ฝากผลงานเรื่องใหม่ของไรท์ด้วยนะคะ ไรท์ทำออกมาจากใจ พัฒนาและฝึกฝนเพื่อให้มีผลงานดีๆออกมาให้พี่ๆนักอ่านได้ลองอ่านกันค่ะ
ขอบคุณค่ะ