กว่าจะเป็นสายธารแห่งรัก

เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนั้น ทำให้มีอีกหนึ่งชีวิตเกิดขึ้นมาในท้องของเธอ แต่คนที่ทำให้มีหนึ่งชีวิตเกิดขึ้นกลับไม่ยอมรับและปัดความรับผิดชอบทิ้งไป


เธียร นภดล ธนทรัพย์ปรีชา

“ไม่เรน พี่เป็นฝ่ายต้องขอโทษเรามากกว่า ในเมื่อพี่เป็นคน...”
“เป็นคนอะไรเหรอลูก”
“แม่!”
“ว่าไง เธียรเป็นคนทำอะไรน้อง”
“พี่เธียรเป็นคนพาเรนไปหาหมอค่ะแม่”
“เธียรรู้ว่าน้องท้องด้วยเหรอ”
“ครับ”
“แล้วเธียรรู้ไหมว่าใครเป็นคนทำน้องให้เป็นแบบนี้”
“มะ...ไม่ทราบครับ”

เรน สายธาร ธาดาวรวงศ์

“เรนขอเป็นคนจัดการเรื่องทั้งหมดนี้เองนะคะแม่ ”
“ไหนมีอะไรจะบอกแม่ไหม”
“ไม่มีอะไรค่ะ แค่พลาด ฝึกงานเดือนนี้เสร็จหนูขอไปอยู่ที่สวิตฯ กับน้าแมวนะคะ”
“ไอ้ลูกคนนี้นิ นี่มันเรื่องใหญ่มากนะเรน หนูไม่ได้ตัวคนเดียวแล้ว แล้วนี่จะไม่บอกแม่จริง ๆ เหรอ”
“ค่ะ ขอโทษนะคะ ไว้หนูพร้อมเมื่อไหร่หนูจะบอกค่ะ”


เย่! ในที่สุดนิยายเรื่องที่สองก็งอกแล้ว และก็อีกเช่นเคย พล็อตนิยายอ่านง่าย เรียบ ๆ เรื่อย ๆ ตามสไตล์นักหัดเขียนมือใหม่ ยังไม่มีหัวมากพอจะคิดพล็อตที่อลังการงานสร้าง ฮ่า ๆ นิยายเรื่องนี้มันอาจจะไม่ได้ดีที่สุด แต่ไรต์พยามเขียนที่สุด ฝากสนับสนุนและเป็นกำลังใจให้ไรต์ด้วยนะค้า