เหตุเกิดเพราะชุดบริจาค

เสียงเครื่องบินเฮลิคอปเตอร์ครางหึ่ง ๆ มาบนท้องฟ้า 4 ลำ ผมพยายามเร่งเครื่องมอเตอร์ไซค์ ไปที่สนามหน้าโรงเรียนที่ผมอยู่เวร แต่รถติดกันเป็นแถว กว่าจะคืบคลานไปได้แต่ละช่วงช่างแสนลำบาก จากหน้าบ้านซึ่งอยู่ห่างจากตลาดอำเภอไม่ถึงกิโลเมตร ทุกครั้งรถที่เคยขับแป๊บเดียวถึง แต่วันนี้รถเคลื่อนไปทีละนิดเหมือนในกรุงเทพฯ
ผมค่อยๆ ขับแซงรถยนต์คันโน้นคันนี้ไป การสวมเสื้อผ้าเก่าขาดของผมทำให้ผู้คนที่นั่งอยู่ในท้ายกระบะ รถบรรทุก ทั้งรถเล็กรถใหญ่และรถบัส มองลงมาที่ผมอย่างสนใจ พวกผู้หญิงพากันปิดตา ทำท่าอายๆ แต่พวกผู้ชายชี้ชวนกันดูแล้วหัวเราะ
ผมรู้สึกโกรธ ๆ ว่าเขาหัวเราะที่ผมสวมเสื้อผ้าเก่า ๆ เชยๆ จึงรีบขับแซงรถที่ติดกันอยู่เป็นพืดขึ้นไป ขับมาจนเกือบจะถึงสนามหน้าโรงเรียน ที่ ๆ เฮลิคอปเตอร์จอดอยู่แต่ยังเข้าไปไม่ได้เพราะข้างหน้ามีรถติดจนไม่มีทางแทรก ผมได้ยิน ฯพณฯนายกรัฐมนตรีกำลังกล่าวปราศรัยกับประชาชนว่า
“มาวันนี้จะแจกเงินคนละพันบาท”
ผมยิ่งรุ่มร้อนและกระวนกระวายใจ ทำอย่างไรจะไปถึงให้เร็วจะได้ไปยืนต่อคิว เพราะตอนนั้นผมมีข้าวสาร อาหารแห้งและผ้าเก่าเต็มซากบ้าน แต่เงินจะใช้สิบบาทยังไม่มี…
ขณะที่รถติด ผู้คนบนรถยังมองมาที่ผม บางคนสะกิดให้กันดู บางคนหัวเราะจนผมชักเอะใจ พอดีรู้สึกแสบๆ คันๆ ที่เป้ากางเกง จึงก้มลงมองเห็นสิ่งหนึ่งมีสีแดงคล้ายหัวหอม วางอยู่บนถังน้ำมัน…