อ้อมกอดดวงดาว

ครั้งแรกของเรา!...
เหนือตะวันได้ยินพลันกลืนน้ำลายลงคอ ใบหน้าที่แดงอยู่แล้ว ตอนนี้ร้อนผ่าวแทบต้มไข่สุกอยู่รอมร่อ
ยิ่งอีกฝ่ายขยับอย่างจงใจเสียดสีน้องชายที่ตื่นตัวบริเวณหน้าขาของเขา ทำให้สติของชายหนุ่มที่แม้จะอายุมากกว่าก็ทำตัวไม่ถูก
“ลุกออกไปจากตัวฉันก่อนได้ไหม มันหนัก!”
เหนือตะวันรู้สึกอึดอัดระคนขัดเขิน หลบสายตาแฝงความหมายลึกซึ้งของอีกฝ่ายอยู่บ่อยครั้งอย่างกระดากอาย
การแสดงออกทางสีหน้าที่จริงใจนั้นทำให้สรัลยิ่งรู้สึกเอ็นดู เขายิ้มอย่างมีความสุข พร้อมมองจ้องมองอยู่อย่างนั้นราวกับจะจดจำทุกรายละเอียดของเหนือตะวันเอาไว้
ชายหนุ่มไม่รีบร้อนที่จะเผด็จศึกคนในดวงใจให้ตกเป็นของเขา ทว่าเอาแต่เฝ้ามองสีหน้างดงามแดงระเรื่ออย่างเพลินตา
“จะมองอีกนานไหม?!” เหนือตะวันกระชากเสียงถามอย่างหงุดหงิด ทว่าสีหน้ากลับฟ้องชัดว่าเขินอาย
“อยากให้ทำตอนนี้เลยเหรอ?”