อย่าร้ายนักเลย

"คุณอร..."

"นอนอยู่นิ่งๆ แล้วก็หุบปากไปเลย" หล่อนฟาดมือกับอกเขาเผียะหนึ่งแล้วเริ่มไล้เรื่อยลงล่างไปอีกไม่มีทีท่าว่าจะหยุด

"อย่ามัดผมอย่างนี้เลยครับ"

"ทำไม!? มีปัญหา???"

เขาหลับตาแน่นปี๋ กัดฟันก็แล้ว กัดลิ้นก็แล้ว แต่อารมณ์มันกลับไต่พุ่งขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งเมื่อหล่อนเดินหน้าลูบผ่านเป้ากางเกงเขาสูดหายใจลึกๆ ทำใจยอมรับว่าตัวเองสะกดอารมณ์ไม่อยู่อีกแล้ว ปล่อยลมหายใจหอบกระชั้นและลืมตาขึ้นจ้องหล่อนตรงๆ

"ผม...อยากสัมผัสคุณ" เสียงเขาสั่นพร่า ทว่าไม่สั่นคลอน เปิดเผยถึงความปรารถนาที่ไม่ได้อยากจะปิดบังอีกต่อไป

"นายอยาก? ฝันไปเถอะ!!!"

หล่อนแค่นหัวเราะแล้วเริ่มยั่วเขาเต็มขั้น สองมือเล็กสอดเข้าใต้ชายเสื้อเขา เลิกมันขึ้นพร้อมๆ กับลูบไต่ไปจนถึงยอดอกเม็ดจิ๋วก็ยิ่งขยี้เบาๆ หล่อนเห็นอาคมตัวสั่นเป็นเจ้าเข้าเป็นที่พอใจแล้วก็แกล้งดึงผ้าท่อนบนลงพอให้ยอดอกสีชมพูของตนโผล่ยั่วเขา

"คุณอร...ผมไม่ไหวแล้ว"

"หืม? อะไรนะ?"

หล่อนแกล้งไม่ได้ยิน ก่อนจะขยับกายไต่ลงไปปลดกางเกงเขา มือเล็กใจกล้าถึงขนาดลูบตรงส่วนที่หล่อนก็รู้ดีว่ามันอ่อนไหวเพียงใด