ไม่ได้เกิดใหม่ให้ใครรัก

พลอยเพทายไม่เคยเป็นคนที่มีค่าในสายตาใคร แต่งงานไปก็ด้วยผลประโยชน์ทางธุรกิจ สามีไม่รัก เพราะเขารักคนอื่น ตลอด 5 ปีในชีวิตแต่งงาน เธอมีเพียงลูกเท่านั้นที่เป็นแสงสว่าง แต่...พอสิ้นแสงนั้น ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะอยู่ต่อทำไม
ในวันที่ปลงศพลูกน้อย ก็ตายไปด้วยกันเถอะ ไอ้ผัวเวร!
แต่แล้วเธอกลับตื่นขึ้นมาในค่ำคืนของวันเข้าหอเมื่อ 5 ปีก่อน ได้ย้อนอดีตครั้งนี้ ลูกของเธอต้องไม่ถูกฆ่า เพราะความอ่อนแอของเธออีก!!!
..........
“พี่คิดถึงนะครับพลอย”
“ไม่ต้องคิดถึงพลอยหรอกค่ะ เราแค่เอากันไปวันๆ ก็พอ”
ประโยคนั้นทำให้ชายหนุ่มหยุดกึกทันที นี่เธอพูดอะไรออกมา ทำอย่างกับว่าเขาเป็นแค่คู่ขา ทั้งๆ ที่ความจริงมีสถานะเป็นสามี
“พี่ไม่ชอบให้พลอยพูดแบบนี้เลย”
“แต่พี่กรณ์น่าจะชอบที่พลอยทำแบบนี้ ไม่วุ่นวาย ไม่ตามตื๊อ ไม่เอาแต่ถามว่าพี่กรณ์ไปไหน”
หญิงสาวยกเรียวขาขึ้นเกี่ยวรอบเอวเขา แล้วรั้งให้กายแกร่งดันลึกเข้าไปอีก จนเขาถึงกับต้องกัดกรามเป็นสันนูน ทำไมเมียยั่วเก่งจังวะ? ทั้งยั่วโมโห ทั้งยั่วยวน
“พี่กรณ์ทำกับพลอยยังไง พลอยไม่ว่า แต่ถ้าพลอยทำบ้าง พี่กรณ์ก็ไม่มีสิทธิ์จู้จี้กับพลอยเหมือนกัน ตกลงมั้ยคะ”
มือเรียวลูบไล้แผงอกแกร่ง เขี่ยยอดอกสีเข้มจนเขาสะท้านไปทั้งร่าง สีหน้าของหญิงสาวยามที่พูดเรื่องนี้ไม่เจือความไร้เดียงสาหรือยอมคนแม้แต่นิดเดียว เธอร้าย! ร้ายมากกว่าที่เขาคิด! และเขากำลังพ่ายแพ้!