ปราบรักเมียพยศ (หนังสือเสียง)

“ชอบนักเรอะให้ผู้ชายลูบไล้เหมือนอยากจะร่วมรักกลางฟลอร์”
“คุณอย่ามา...พูดจาลามกกับฉันนะ!”
อรอินทุ์กัดฟันพูดเสียงสั่นด้วยความโกรธที่พุ่งจี๊ด แต่ไม่กล้าขึ้นเสียง
“ลามกพูดไม่ได้แต่คงชอบให้ทำอนาจารอย่างไอ้เวรชีกอนรวิทย์นั่นละสิ อยากนัก ทำไมไม่บอกล่ะจะได้สนองให้ จะเอาถึงใจแค่ไหน รับรองไอ้นายอาทิตย์คนนี้สนองได้เต็มที่!”
“คุณ...”
เห็นปากสั่นระริก ดวงตาดำใหญ่คลอคลองน้ำตาที่เอ่อขึ้นมา อาทิตยเทพก็ได้สำนึกว่าอาจจะพูดแรงไปแล้ว แต่ถึงอย่างไรความโมโหหึงก็ไม่คลายลงง่าย ๆ
เขาสบถในคอ พูดเหมือนไม่เต็มใจนัก
“ขอโทษทีเถอะอร ผมอาจจะพาลไปหน่อย”
หล่อนไม่ตอบ หลุบตาลงมองเฉพาะแผ่นอกกว้างใต้เชิ้ตมีจีบระบายของเขา บอกตัวเองว่าไม่มีวันที่หล่อนจะยกโทษให้เขาง่ายๆ ไม่เชื่อก็คอยดู!
กลับถึงบ้าน อรอินทุ์ก็รีบผลัดเครื่องแต่งกายเตรียมเข้านอน แต่ไม่ทันล้มตัวนอน เสียงทุ้มลึกก็พูดมาค่อนข้างห้วน บอกถึงอารมณ์ที่ยังไม่ปกติ
“มาพูดกันให้รู้เรื่องก่อน อร”
“ฉันไม่มีเรื่องอะไรต้องพูดกับคุณ ฉันง่วง ฉันจะนอน”
ตอบเสียงห้วน รีบหันหลังให้
“ยังนอนไม่ได้!”
เขาเข้าถึงตัว โดยที่หล่อนไม่ทันตั้งตัว
“บอกแล้วไง เราจะต้องพูดกัน ถึงอรจะบอกว่าไม่มีอะไรจะพูด แต่ผมมี”
“เอ๊ะ! คุณนี่ อย่ามาแสดงอำนาจในบ้านฉันนะ!”
“บ้านอรงั้นเหรอ? บ้านอรคนเดียวหรือไง ลืมไปแล้วหรือคนสวย คนที่แต่งงานกัน ย่อมมีสิทธิ์ในทุกอย่างร่วมกัน ที่สำคัญ บ้านนี้เป็นของคุณปู่ต่างหาก อย่าเพิ่งอ้างสิทธิ์เร็วนัก อย่าลืมว่าคุณปู่ท่านยังอยู่ ยังไม่ตาย”
“ฉันไม่ได้ลืม! คุณน่ะสิอาจจะลืมไปแล้วว่าเราตกลงกันไว้ยังไง ก่อนลงนามในทะเบียนสมรส”
เสียงแหวนั้นไม่เบานัก แต่ก็คงไม่ดังพอที่จะรบกวนใครให้ตื่นกลางดึก โดยเฉพาะคุณปู่ เพราะห้องส่วนตัวของท่านอยู่ห่างออกไปมาก
“ไม่เคยลืม!”
อาทิตยเทพขบฟันพูด นัยน์ตาออกจะวาววาม
“ลืมไม่ลงเอาจริงๆ ผมคงเสียสติไปชั่วครู่ที่ยอมลงนามในเงื่อนไขสัญญาบ้าบอคอแตก ทำให้อรหลุดรอดเงื้อมมือผมมาจนถึงวันนี้”
“พูดให้ดีๆ นะ คุณอย่ามา... พูดจาน่าเกลียดสองแง่สามง่าม...”
“พูดแค่นี้อรก็เห็นว่าน่าเกลียดแล้วงั้นรึ แล้วที่อรทำกับผมมาตลอด สารพัดสาระเพจะทำนั่นล่ะเรียกอะไรดี เอาล่ะ ถึงเวลาแล้วที่ผมจะเอาจริงเสียที ได้เวลาที่ผมควรมีสิทธิ์ในสิ่งที่เป็นของผม ของผมคนเดียวเท่านั้น! ได้ยินมั๊ย?”
“คุณ! ปล่อยฉันนะ! คุณจะทำบ้าอะไร? อย่าลืมว่าคุณสัญญา...”
เขาจูบปิดปากหล่อนดื้อๆ
อรอินทุ์โกรธจนหัวหมุนไปหมดที่ถูกกระทำจ้วงจาบหยาบคาย
หญิงสาวพยายามต่อสู้ขัดขืนสุดกำลัง
แต่แล้วอย่างไรไม่ทราบ ที่ดิ้นรนขืนขัดเอาเป็นเอาตายก็ค่อยๆ ราแรง จากนั้น ก็...โอนอ่อนผ่อนร่างเข้าหา
มือที่ยกขึ้นทุบตีสันไหล่กว้างมีเพียงเชิ้ตแพรเนื้อนิ่มปกคลุม ก็ค่อยๆ เปลี่ยนเป็นลูบไล้
ไม่กี่อึดใจมือนั้นก็ไต่เดียะขึ้นโอบรอบลำคอแข็งแรง เสยนิ้วเรียวเข้าไปในผมดกหนานุ่มและหยุ่นมือ
ยิ่งชายหนุ่มทวีความดื่มด่ำลงในจุมพิตเรียกร้อง มือนุ่มก็กดกระชับเข้ากับศีรษะเขาแรงขึ้นตามลำดับ เหมือนจะวอนขอความแนบชิดของสองดวงหน้า คล้ายว่าที่ชิดอยู่นั้นยังไม่พอ