คุณเพื่อนคะเรามาแต่งงานกันไหม

“คุณเพื่อนคะ...เรามาแต่งงานกันไหม? แต่งตอนนี้ ลูกโตทันใช้”

“ห้ะ?”

“ไม่แต่งเหรอ? ถ้านับหนึ่งถึงสามไม่ยอมแต่ง กูจะไปหาผู้ชายคนอื่นแล้วนะ...หนึ่ง…สอง...”

“แต่ง” ผมรีบตอบรับอย่างไว ผู้หญิงอะไรขอผู้ชายแต่งงาน คงจะเป็นผู้หญิงอย่างยัยปลาทูเน่านี่แหละที่ขอผู้ชายแต่งงาน คนอะไรชื่อปลาทู พ่อแม่ไม่รู้อุตะริอะไรตั้งชื่อลูกว่า ปลาทู (แต่ว่าน่ารักอะ)

“งั้นแต่งงานกันแล้ว เรียกผัวได้เลยมะ?”

“อ้าว! ยังไม่เป็นผัวอีกเหรอ?”

“ยังสิ ก็ยังไม่จดทะเบียนสมรสกันนี่นา...”

“แต่ได้กันแล้วนะ”

“แค่ครั้งเดียวไม่นับผัวค่ะ”

“งั้นจดทะเบียนสมรสกันเถอะ กูอยากเป็นผัวมึงเต็มทีแล้ว” ไม่อยากได้ไง แอบรักไอ้ปลาทูมาตั้งแต่ปี 1 จนตอนนี้อายุ 28 ยังอยู่ในสถานะ Friend zone เพิ่งออกจาก Friend zone เมื่อคืนสดๆ ร้อนๆ ก็ตอนได้เสียเป็นผัวเมียเพราะฤทธิ์เหล้านี่แหละ รอเวลานี้มาเกือบ 10 ปี ได้เวลาสักที (นี่คือ ตัวอย่างของการแอบรักเพื่อนแล้วสมหวัง คนรอได้ก็รอ คนรอไม่ได้ก็ไป แต่ผมเลือกรอไง เลยได้ไอ้ปลาทูเป็นเมียสมใจ)



คิดได้ก็พากันมาจดทะเบียนสมรสที่อำเภอ ได้ใช้คำว่า สามีภรรยาสมใจ แล้วก็ได้ใช้นามสกุลเดียวกัน โอ้ยยยผมบอกเลยครับว่า โคตรฟินฉิบหาย 10 ปีที่รอคอย มันช่างคุ้มค่าเสียเหลือเกิน

ปลาทูเป็นตำรวจ ส่วนผมเป็นอัยการครับ เราเรียนคณะเดียวกันมหาวิทยาลัยเดียวกันมาตั้งแต่ปี 1 เป็นเพื่อนกันมา 10 ทำไมผมต้องย้ำ 10 ปีน่ะเหรอ? ก็เพราะว่า

‘หึหึหึหึหึ’ ฟอร์ดนั่งหัวเราะคนเดียวอยู่บนรถ โดยมีปลาทูนั่งอยู่ข้างๆ

“หัวเราะอะไรวะ? น่ากลัวฉิบหาย”

“อ๋อ…เปล่าหรอก” ผมหันไปปฏิเสธหน้าตาเฉย แล้วยิ้มหวานอ้อนเมียสุดที่รัก “เมียจ๋า...เมียงับบบบ เมียยยยยย”

“เรียกทำไมอะ?”

“อุ๊ยยยย อุ๊ยยยย…อุ๊ยยย เขินอะ” แก้มผมนี่อย่างร้อนเลย แล้วก็แดงโคตรเลยล่ะ ก็คนมันเขินนี่นา โค-ตะ-ละ เขินเลย



แต่เดี๋ยวนะครับ…เดี๋ยว แทนที่จะได้มันเป็นเมียสมใจ กลายเป็นว่ามันดันประสบอุบัติเหตุความจำเสื่อมซะ จำไอ้ฟอร์ดคนนี้ไม่ได้…ความจำหายไปกว่าครึ่งชีวิต กลับไปตอนอายุ 19 อีกครั้ง งานหยาบเลยครับ ตอนนั้นมันยังเห็นผมเป็นไอ้เพื่อนตัวแสบอยู่เลย ความจำเสื่อมไม่พอ ท้องอีกต่างหาก พอรู้ว่าท้องแล้วจำผัวไม่ได้ ก็คอยแต่จะหนีอยู่ตลอด แบบนี้ต้องจีบตั้งแต่ต้นสินะ...จีบเมียตัวเอง

ซื้อในเว็บราคาถูกกว่านะคะ