ลวงใจเมียเก็บ

คำบอก ‘รัก’ มันก็แค่ ‘คำลวง’ ของคนเห็นแก่ตัว

“ที่ผ่านมาคุณเปรมรักทรายไหมคะ” น้ำตาไหลอาบสองแก้มมองธัชนนท์อย่างเจ็บปวดใจดวงน้อยแตกสลายไม่มีชิ้นดี
“คุณก็แค่คนที่อุ้มท้องลูกของผม” ยังคงพูดด้วยน้ำเสียงเข้มใบหน้าดุดันมองคนตรงหน้านิ่ง ๆ ใจกระตุกวูบไปชั่วขณะก่อนกลับมาแข็งกระด้างตามเดิม เขาต้องโฟกัสที่จุดประสงค์ของตัวเอง
“ไม่รักสักนิดเลยเหรอคะ” เขาเข้ามาหาเธอไม่ใช่เพราะรักแต่เพราะต้องการให้เธอชดใช้แทนบิดา เธอมันโง่ที่ใจง่ายเชื่อคำพูดของผู้ชายคนนี้

++++++++++++++

“มันถึงเวลาแล้ว” ไม่ยอมให้จับลูกและยังขยับตัวถอยห่างคนที่นั่งอยู่บนเตียงอีก
“ถะ ถึงเวลาอะไรคะ” ความกลัวเกาะอยู่เต็มหัวใจรวบรวมแรงที่มีพยุงตัวเองให้ลงจากเตียง สายตาของธัชนนท์ในเวลานี้ดูน่าเกรงขามมาก เขาไม่ยอมให้เธอเข้าใกล้ลูกเลย
“นี่เช็กเงินสดค่าตัวลูก รับไปสิ” วางเช็กเงินสดไว้ที่โต๊ะข้างเตียงใช้สายตาสั่งให้เธอเดินไปหยิบ
“ไม่ ทรายไม่ต้องการเงิน”
“ต่อจากนี้คุณจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับผมและลูกอีก”
“คุณเปรมอย่าพรากลูกไปจากทราย ฮือ”
“คุณเซ็นยกลูกให้ผมแล้ว คุณไม่มีสิทธิ์”
เค้นเสียงเข้มพูดกับคนตรงหน้ากอดลูกน้อยไว้แน่น น้ำตาของคนตรงหน้าทำให้เขาต้องเบือนหน้าหนี เณศราร้องไห้จนตัวสั่นยิ่งรู้ความจริงความต้องการของธัชนนท์เธอยิ่งเจ็บ เขาตั้งใจเข้ามาหลอกให้เธอรักหลอกล่อให้เธอมีลูกให้หลอกให้เธอมาอยู่ในฐานะภรรยาทั้งที่เขามีครอบครัวอยู่แล้ว เขาหลอกลวงเธอทุกอย่าง

++++++++++++++

ขอฝากนิยายเรื่อง ลวงใจเมียเก็บ ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของนักอ่านทุก ๆ ท่านด้วยนะคะ ^^