อย่ารักทั้งที่ยังร้าย

“ดีใจจนเนื้อเต้นแล้วสินะ อีกหน่อยก็ได้ตำแหน่งเมียใหม่ของคุณท่านแล้ว”
“เรน! มันจะมากเกินไปแล้วนะ แกควรจะให้เกียรติเพียวเขาด้วย”
“ในฐานะอะไรล่ะครับ แม่ใหม่งั้นเหรอ? ผมไม่เอาด้วยหรอก”
ผมพูดพลางจ้องไปที่ใบหน้าเล็ก อีกฝ่ายไม่เอ่ยอะไรแต่พอจะเดาได้ว่ากำลังวิตกกังวล พนธกรคือบุคคลที่น่ารังเกียจที่สุด
ตั้งแต่เกิดมาผมไม่เคยเห็นใครน่ารังเกียจเท่านี้มาก่อน
“ไม่ใช่แบบนั้นนะครับคุณเรน คุณเรนกำลังเข้าใจผิด”
แก้ตัว…
“ฉันเข้าใจผิดเรื่องไหนล่ะ เมียใหม่ หรือว่าอยากได้สมบัติ”
ผมถึงกับหลุดแสยะยิ้มออกมา เมื่อเห็นผู้เป็นพ่อจับไหล่เล็กของพนธกรไว้แน่นราวกับส่งกำลังใจให้กัน
ช่างเป็นภาพที่…ตลกสิ้นดี!
“พ่อดูไม่ออกจริง ๆ เหรอครับ ว่ามันกำลังเสแสร้งอยู่”