ดอกสร้อยสวรรค์

“พิศเอยพิศบัวบาท ผุดผาดแต่เท้าถึงผม
นวลละอองผ่องภักตร์พึงชม สมสรรพสรรพางค์แน่งน้อย
อ้อนแอ้นเอวกลมกำรอบ ประกอบจริงยิ่งดวงดอกสร้อย
ใครจะเอี่ยมเทียมเจ้าสาวน้อย ร้อยชั่งไม่มีใครจะปาน…!”
เสียงขับ…‘สักวาโบราณ’…จากเรือลำหนึ่งซึ่งลอยละล่องอยู่ในกระแสธารไหลรี่ เคล้ามาในเสียงโทนทับกรับฉิ่งที่ดังอึงอลอยู่ ณ ริมฝั่งน้ำในคืนน้ำหลาก แสงเดือนทอระยับสาดจับเรือสองลำที่ลอยเคียงคู่กัน
ยิ่งดึก…เสียงขับขานสักวาอันเพราะพริ้งระหว่างหนุ่มสาวชาวกรุงศรีอยุธยาก็ยิ่งครื้นเครงดังขรมไปทั่วคุ้งน้ำ ภาพนั้น…งามจับตาจับใจราวกับชะรอยลงมาจากเมืองฟ้าเมืองสวรรค์ !!!