ภาพวาดที่วาดยากที่สุดในชีวิต

ความไม่เคยทำให้ผมตื่นเต้นจนมือไม้สั่น และไม่สามารถที่จะจับภาพของนางแบบใส่ลงในเฟรมให้พอดีได้ ครั้งแรกผมร่างด้วยดินสอถ่าน มันไม่พอดีเฟรม ภาพขาดไปแค่หน้าแข้ง จึงขออนุญาตผู้ควบคุมสอบออกไปที่หน้าโรงเรียนเพาะช่าง ซื้อดินสอเขียนไม้สีแดงน้ำเงินมาแท่งหนึ่ง
ร่างภาพนางแบบอีกครั้งด้วยดินสอด้านที่เป็นสีแดง ร่างเสร็จภาพขาดไปอีก คราวนี้ขาดแค่หัวแม่เท้า ถ้าส่งไปในลักษณะอย่างนี้ผมสอบตกแน่ จึงร่างใหม่อีกครั้งคราวนี้เอาด้านสีน้ำเงินของดินสอร่าง ภาพก็ยังไม่ลงตัวอยู่ดี ดู ๆ มันยังโตคับเฟรมอยู่ ผมยืนมองแล้วโมโหจนแทบสละสิทธิ์ไม่สอบวิชานี้
“โอเลี้ยงสักแก้วไหมพี่” เด็กชายอายุประมาณ 12-13 ปี เข้ามายืนดูภาพที่ผมวาดบอกเบา ๆ ผมหันไปมอง ‘ดีเหมือนกันอาจทำให้ใจเย็นหายตื่นเต้นได้บ้าง’ ผมคิด
ส่งเหรียญบาทให้ไอ้หนูแล้วรับเครื่องดื่มมาดื่ม