กลิ่นจันทร์ที่เฝ้ารอ

เธอมีชีวิตอยู่เพื่อเฝ้ารอคนที่เป็นดั่งรักแรกมากว่า 300 ปี รอวันที่กลิ่นจันทร์กลับมารับความเจ็บปวดเฉกเช่นที่เคยทำกับเธอ "เจ็บเหรอ? เจ็บได้เท่าที่ฉันรู้สึกมาตลอด 300 ปีหรือเปล่าล่ะ"

เพียงคนทั้งสองเดินสวนกันในมุมหนึ่งของโรงพยาบาล ภาพอดีตแสนหวานก็หวนคืนกลับมาในความทรงจำ

รักแรกนั้นทั้งแสนหวานและเจ็บปวดในคราเดียว

"สาวงามทั้งพระนครก็มิอาจงามได้แม้นแต่เศษเสี้ยวของออเจ้า"

เธอมีชีวิตอยู่เพื่อเฝ้ารอ

รอวันที่กลิ่นจันทร์กลับมารับความเจ็บปวดเฉกเช่นที่เคยทำกับเธอ