ภมรหลงไฟ

"มิรันตี" จำใจแต่งงานกับ "ตุลา" ผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นเพลย์บอยตัวพ่อ
เพราะคำขอร้องแกมบังคับของมารดาและผู้ใหญ่ฝั่งชายเห็นดีเห็นงามด้วย
ถือเสียว่าเป็นการตอบแทนบุญคุณที่เขาช่วยดูแลบริษัทให้ช่วงที่บิดาของเธอเสียชีวิต
แต่กามเทพเล่นตลกหรืออย่างไร
ทำให้เธอตกหลุมรักคนที่ไม่ควรรักเข้าจนได้
....
“พี่ออกไปคุยกับวิชิดา”
มาบอกทำไม ไม่ทราบ...มิรันตีเชิดหน้า จมูกโด่งรั้นขึ้น และถ้าไฟสว่างกว่านี้เสียหน่อย
ตุลาคงได้เห็นน้ำตาที่รื้นขึ้นคลอโดยไม่รู้ตัวของหญิงสาวตรงหน้า
“พี่ไปคุยกับเขา เป็นครั้งสุดท้ายน่ะ”
คงแค่คุยล่ะกระมัง...หล่อนนึก ให้อมพระทั้งโบสถ์มาพูด หล่อนก็ไม่เชื่อเด็ดขาด
ผู้ชายอย่างตุลาจะนั่งกอดเข่าเจรจาปรับทุกข์กับวิชิดาจนเกือบเช้าน่ะหรือ
เชื่อตายล่ะ!
“คุณไม่จำเป็นต้องมาบอกฉัน ไม่ว่าคุณจะไปทำอะไรที่ไหนกับใคร ฉันบอกคุณแล้วไง ฉันรู้ดีที่เราต้องแต่งงานกันเพื่อความสบายใจของคุณย่าของคุณกับคุณแม่ของฉัน”
ไหนๆก็พูดออกมาแล้ว บอกออกมาทั้งหมดให้จบสิ้นไป
“เราจะอยู่ด้วยกันจนกว่า ท่านทั้งสองจะได้เห็นแล้วว่า เราสองคนไม่สามารถร่วมชีวิตคู่กันได้ แล้วเราก็ค่อยต่างคนต่างไป
เมื่อนั้น ฉันว่า ท่านคงทำใจยอมรับได้ สักครึ่งปี หรือไม่สองสามเดือน ท่านก็คงรู้แล้ว”
มิรันตีกำหนดเวลาให้เขาเสร็จสรรพ
ตุลาหัวเราะเบาๆด้วยความขบขัน
“ใครบอกว่าเราจะอยู่ด้วยกันแค่นั้นเล่า”

# ซื้อผ่าน Web/Android จะได้ราคาถูกกว่า Apple ค่ะ #