พิศวาสรักเมียแต่ง

ธันวาบิดกุญแจไขลูกบิดประตูห้องนอนของสาวที่ใจถวิลหา ทิ้งศักดิ์ศรีที่เคยพูดไว้เบื้องหลัง สายตาคมมองฝ่าความสลัวเข้าไปก็เห็นเงาคนนอนอยู่บนเตียง เพราะมีแสงไฟโซลาร์เซลล์ที่เขาติดไว้ในสวนเลยทำให้ในห้องไม่มืดมาก ไม่นาน สายตาเขาก็ปรับกับแสงสลัวในห้องนอนได้
ร่างสูงเดินไปยังเตียงนอน วางพวงกุญแจไว้ยังโต๊ะหัวเตียง สายตาคมหลุบมองร่างบางที่นอนตะแคงข้างขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนา ริมฝีปากหยักได้รูปกระตุกยิ้มให้กับท่าทางเหมือนแมวน้อยที่กำลังผจญกับอากาศหนาวเย็นอย่างถูกใจ
"นอนสบายเลยนะ" ธันวาต่อว่าคนที่ไม่มีความผิด ทั้งที่เขากระวนกระวายใจแต่อีกฝ่ายดันนอนหลับไม่ทุกข์ไม่ร้อนเลยสักนิด
กายกำยำนั่งยังขอบเตียงอย่างระมัดระวังกลัวว่าเจ้าของเตียงจะตื่นมาร้องลั่น สอดขายาวเข้าใต้ผ้าห่ม ล้มตัวลงนอนตะแคงข้างบนหมอนใบเดียวกับเด็กสาว สอดมือไปโอบกอดเอวคอดด้วยใจที่เต้นโครมครามตื่นเต้น ที่ได้เป็นแมวขโมยย่องเข้าหาเจ้าสาวป้ายแดงของตัวเอง
"อือ" เสียงหวานครางในลำคอ รินรดารู้สึกนอนไม่สบายตัวเพราะหนักอึ้งที่เอว เธอขยับตัวเคลื่อนมือมาปัดสิ่งที่ทับร่างกาย แล้วเธอก็ต้องชะงักเมื่อมือที่จะปัดสิ่งรบกวนไปโดนเนื้อกายอุ่นที่เหมือนกับตน เปลือกตาบางเปิดขึ้นพรึบก็เห็นใบหน้าหล่อห่างออกไปถึงคืบ รู้สึกถึงลมหายอุ่นที่เธอพ่นออกไปแล้วสะท้อนกลับมาโดนผิวหน้าอย่างชัดเจน
"พี่ธัน!" รินรดาเรียกคนตรงหน้าเสียงดังก่อนร่างกายจะทำงานป้องกันตัวเองจากอันตรายอัตโนมัติ แขนและขายันไปทางด้านหน้าเพื่อดันร่างไปในทิศตรงกันข้าม ใบหน้าเล็กผงะไปด้านหลังจนศีรษะหลุดจากหมอน ถ้าไม่มีมืออุ่นจับเอวไว้คาดว่าตัวเธอน่าจะหล่นเตียงด้วยซ้ำไป
"อย่าดิ้น เดี๋ยวก็ตกเตียง" ธันวาดุเสียงเข้ม ไม่มีทีท่าว่าจะสลดเลยว่าที่เธอเป็นแบบนี้เพราะใคร วงแขนแข็งแรงออกแรงดึงเอวคอดกลับเข้าหาตัวไม่สนใจแรงขัดขืนของเธอที่มีเท่ามดเลยสักนิด
"ขะ..เข้ามาทำไม?" รินรดาถามสุ้มเสียงสั่น มือน้อยวางที่แผงอกแข็งออกแรงดันไว้สุดฤทธิ์ ไม่ยอมให้อีกฝ่ายดึงร่างกายตัวเองเขาไปกอดง่าย ๆ
"เราแต่งงานกันแล้ว เราเป็นผัวเมียกันแล้วใช่ไหม?" ธันวาถามกลับ กอดกระชับร่างนุ่มแน่นขึ้น ไม่นึกเลยว่าเด็กน้อยตัวกะเปี๊ยกขี้ก้างเมื่อก่อน พอโตขึ้นจะเนื้อตัวนุ่มนิ่มน่าฟัดขนาดนี้ พอได้มาสัมผัสเด็กสาวใกล้ชิดแบบนี้ก็ยิ่งทำให้แท่งเนื้อกลางหว่างขาปวดร้าวขึ้นมาอีกแล้ว
"แล้ว..แล้วยังไง?" รินรดารู้สึกหงุดหงิดตัวเองที่ไม่สามารถควบคุมน้ำเสียงไม่ให้สั่นเครือได้ ยอมรับว่าเธอกลัวสัมผัสแบบนี้จากเขา
"ผัวเมียก็ต้องคอยช่วยเหลือกัน และตอนนี้ฉันอยากให้เธอช่วย มันแข็งจนนอนไม่หลับ" ธันวาพูดพร้อมกับบดส่วนแข็งขืนเข้าใส่หน้าขาของรินรดา รับรู้ถึงการเกร็งตัวแข็งของคนในอ้อมแขน
"ไม่เอา หนูไม่ทำ"
"ต้องเอา ฉันอยากทำ"