รักร้ายคนพันธุ์ดิบ

อุ๊ย!
มือน้อยยกมือขึ้นลูบเช็ดแก้มตัวเองทันทีเมื่อถูกคนโอหังฉวยโอกาส
“คุณทำบ้าอะไรของคุณคุณไฟ”
“ก็หอมแก้มไง”
“คุณไม่ควรทำแบบนี้”
“ทำไมจะไม่ควร อีกอย่างไม่ต้องสนใจพี่เพลิงมันหรอกน่า มันไม่เห็นหรอก มันคุยมือถืออยู่” เขาบอกคนตัวเล็ก
“คนเหลือทน!”
“หึหึ...ระวังจะ ‘รัก’ คนเหลือทนคนนี้นะจ๊ะเมียจ๋า...ไปนะ คืนนี้อิ่มทั้งข้าวอิ่มทั้งกาม ชอบมากเลยตอนอยู่พุ่มไม้...เผียะ!”
มือน้อยฟาดตบแก้มสากเต็มแรงด้วยความโกรธ
“ถือว่าเป็นวิธีบอก ‘ชอบ’ ของเมียแล้วกันนะจ๊ะ” เขาไม่โกรธหรอก เพราะก่อนหน้านี้เขาได้รับความสุขจากคนตัวเล็กแล้ว
++++++
“ฉันเคยบอกคุณแล้วไงว่าคุณคือความผิดพลาดที่ฉันไม่อยากมีในชีวิต” เธอบอกสวนกลับ
“ถ้าการได้รู้จักฉันเป็นความผิดพลาดในชีวิตเธอมากนัก ถ้างั้นเธอก็ผิดพลาดซ้ำอีกครั้งกับฉันคนเดิมได้ไหมฟ้า?” เขาคุกเข่าลงกับพื้นกระเบื้องแข็งๆ ใบหน้าหล่อบัดนี้ซูบตอบลงอย่างเห็นได้ชัด และดวงตาของเขาก็อาบคลอไปด้วยน้ำใสๆ
ผู้ชายสารเลวคนนี้กำลังคุกเข่าขอโอกาสจากเธอ และมันยากที่จะได้เห็นผู้ชายดิบถ่อยแบบเขามีน้ำตาอาบล้นดวงตาสีทมิฬ
“ได้โปรดผิดพลาดอีกครั้งกับฉันคนเดิมฟ้า ฉันรักเธอ” เขาเอ่ยอีกครั้งเมื่อคนท้องโตตรงหน้าเงียบไม่ตอบโต้กลับพร้อมยกมือขึ้นเอื้อมไปจับกุมมือน้อย แต่ถูกมือน้อยผลักออก
“อย่ามาแตะต้องฉัน!”

ปล.นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเสน่หาเท่านั้นนะคะ

#คิดหื่นเชิญเสพ

ณิการ์(ยักษ์)

***ซื้อหน้าเว็ปจะราคาถูกกว่าซื้อผ่านระบบแอปเปิ้ลนะคะ***