ภรรยาที่(ไม่)ต้องการ

เพื่อหาเงินมารักษาอาการป่วยของมารดา เธอจึงจำยอมเสียศักดิ์ศรีแล้วแต่งงานกับเขา ความจำเป็นบีบบังคับให้ทั้งสองต้องทำตามคำมั่นของบิดา “เงินนี่ ถือเป็นค่าตัวของเธอแล้วกัน”

*****

“สรุปว่ายังจะไปเองอยู่ไหม? แม่คนเก่ง” เขายอกย้อนใส่
“ก็คุณไม่อยากไปไม่ใช่หรือคะ ฉันก็จะไปคนเดียวแล้วไง ทำไมต้องมากวนกันด้วยล่ะ”
“เธอไม่ได้ยินที่พ่อฉันพูดเหรอ ตัดบัตรเครดิตเลยนะ คิดว่าฉันจะยอมเอาบัตรเครดิตมาทิ้งเพราะเรื่องแค่นี้หรือไง” เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้พลางถลึงตาใส่อย่างน่าโมโห
ถ้าไม่ติดว่าเป็นหนี้บุญคุณเขาและครอบครัวอยู่ล่ะก็…ชัยรัมภาอยากจะกระโดดเตะขาคู่ใส่เขาสักครั้ง เอาให้หงายท้องตึงไปเลย
“ฉันไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับคุณแล้ว อยากจะทำยังไงก็เชิญเถอะค่ะ”
“ตามมา” เขาออกคำสั่งแล้วเดินนำเธอไปยังลานจอดรถของคฤหาสน์
ชัยรัมภามองตามหลังร่างสูง แผ่นหลังกว้างของภากรในตอนนี้ ทำให้เธอนึกถึงเมื่อวานที่เขาช่วยเธอเอาไว้ นาทีที่เขาดึงให้เธอไปหลบอยู่ด้านหลัง วินาทีนั้น…
หล่อนรู้สึกปลอดภัยมากจริงๆ
ราวกับว่า…เขายังเป็นชายหนุ่มที่แสนอบอุ่นคนเดิมของเธอ
“นั่นเดินหรือคลาน อย่าบอกนะว่าต้องให้ไปอุ้ม”
ภากรหันมาตะโกนถามเธอ ชัยรัมภาหยุดความคิดเพ้อฝันเมื่อครู่ของตัวเองในทันที

‘เอาสะดือคิดหรือไงกันนะยัยภา ผู้ชายคนนี้ห่างไกลกับคำว่าอ่อนโยนอีกเยอะ!’ หล่อนคิดในใจ

*****