ดอกไม้ในรังมาเฟีย

***นวนิยายเคยเผยแพร่แล้ว โปรดอ่านตัวอย่างก่อนตัดสินใจซื้อ ขอบพระคุณค่ะ



"นายครับ เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ!" ชอว์นเดินพรวดพราดเข้ามาหาโคลิน โจนส์ด้วยสีหน้าตื่นตระหนกในระหว่างที่มาเฟียหนุ่มกำลังเช็คสินค้าอยู่ในห้องรับรองแขกสี่เหลี่ยมมิดชิด

"มีอะไร! ไม่เห็นเหรอว่ากูทำอะไรอยู่?" เขาถามเสียงดุดัน ชอว์นกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้องรับรองภายในไนต์คลับก็เห็นว่าผู้หญิงหน้าตาสะสวยหลายคนกำลังเปลือยกายอยู่

"เรื่องนี้แหละครับ ตอนนี้ตำรวจสากลกำลังแห่มาที่นี่ เราต้องรีบหลบออกไปก่อน"

"มึงหมายความว่ายังไง! ตำรวจสากลมันจะรู้เรื่องนี้ได้ยังไง?"

"เหมือนจะมีผู้หญิงคนหนึ่งแอบสะกดรอยตามเราตลอดเวลา และมันยังแอบช่วยผู้หญิงที่เราลองยาแล้วและพร้อมส่งคืนนี้หนีออกไปได้ด้วยครับ"

"มึงว่าอะไรนะ! กี่คน?" โคลินตกใจมากเมื่อรู้ว่าสินค้าที่ตนเตรียมจะส่งออกนั้นหายไปจำนวนหนึ่ง

"สิบคนครับ"

"โธ่เอ๊ย! พวกมึงทำงานพลาดได้ยังไง มึงรู้มั้ยว่ากูลงทุนไปกี่สิบล้าน บัดซบ! อีนี่มันเป็นใคร?" โคลินถามด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดพร้อมกับฉายแววดวงตามัจจุราชอาฆาตแค้น

"ไม่ทราบครับ แต่เหมือนว่ามันจะรู้ความลับของเรา แล้วก็รู้ว่าเรากำลังทำอะไรอยู่"

"บ้าชะมัด! ดีนะที่กูยังไม่ให้ยาอีผู้หญิงพวกนี้ เพราะฉะนั้นมึงรีบเอาพวกมันไปซ่อนให้เร็วที่สุด กูจะออกไปตามล่าอีนี่เอง!" เขาออกคำสั่งและรีบเดินพรวดพราดออกไปโดยมีลูกน้องอีกหลายคนเดินตามไป

"คาเทียร์! ทางนี้" ร่างบางหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงเรียกของใครคนหนึ่งดังลอดผ่านกระจกรถออกมา คาเทียร์มองซ้ายมองขวาก่อนจะรีบวิ่งไปขึ้นรถซูเปอร์คาร์ด้วยความเร่งรีบ

"ออกรถเร็วเข้า พวกมันกำลังตามมาแล้ว!"

"ช่วยผู้หญิงได้มั้ย?" เซนเอ่ยถามขึ้นในขณะที่เขากำลังเหยียบคันเร่งเพื่อออกจากบริเวณไนต์คลับให้ได้เร็วที่สุด

"ช่วยได้แค่สิบคน แต่มีคนเห็นหน้าฉัน ทำยังไงดี?" เป็นจังหวะเดียวกันกับรถของโคลินหักเลี้ยวออกมาตามหลังพอดี

"ผู้หญิงคนที่อยู่ในรถครับนายที่มันเป็นคนช่วยผู้หญิงพวกนั้นออกไป" มอริสรายงานเจ้านายเพราะจำคาเทียร์ได้ขึ้นใจ

"ขับตามมันไป กูจะฆ่ามันด้วยมือกูเอง!" เขาสั่งน้ำเสียงเกรี้ยวกราดพร้อมกับดวงตาเเห่งเปลวเพลิงที่กำลังโซนแสง...