เกิดใหม่เป็นสะใภ้สู้ชีวิต

อยู่ดีๆ ฉันก็ตื่นขึ้นมาเป็นว่าที่เจ้าสาวที่กำลังจะเข้าพิธีวิวาห์กับเจ้าบ่าวรูปหล่อ เขาคือพระเอกในละครก่อนข่าวที่แม่ของฉันกำลังติดหนึบ แต่เดี๋ยวก่อน! น้องสาวของพระเอกคนนั้นน่ากินที่สุด

=================



'เรื่องราวในละครและพฤติกรรมของตัวละคร เกิดขึ้นจากจินตนาการของผู้สร้าง เหตุการณ์ต่างๆ สมมุติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น'

แค่เห็นไตเติ้ลละครก่อนข่าวที่แม่ชอบดูขึ้นมาแบบนี้ กล้วย ลูกยายเกียวแม่ค้าขายเกี๊ยวทอดที่กล้าแคลมตัวเองว่าทอดเกี๊ยวได้อร่อยที่สุดในสามโลก เจ้าของบ้านหลังซอมซ่อท้ายซอยที่อาศัยอยู่กับแม่แค่สองคนก็เบือนหน้าหนี

เธอล่ะเบื่อจริงๆ พวกละครน้ำเน่าที่ตัวอิจฉาเอาแต่ร้องกรี๊ดๆ ตรงกันข้ามกับแม่ของเธอที่ติดละครเรื่องนี้จนหนึบหนับ ยิ่งเนื้อหาอุดมไปด้วยปัญหาง่อยๆ ระหว่างแม่ผัวกับลูกสะใภ้อย่างละครเรื่อง 'สะใภ้ไร้เกียรติยศ' เรื่องนี้ด้วยแล้ว แม่ของกล้วยก็ยิ่งติดหนัก

แต่แล้วจู่ๆ กล้วยก็หลุดเข้ามาอยู่ในโลกของละครน้ำเน่าที่เธอไม่ชอบ แถมยังได้รับตำแหน่งว่าที่ลูกสะใภ้สู้ชีวิต ที่ต้องรับมือกับตรรกะป่วยๆ ของแม่ผัว ตัวอิจฉาที่เกิดในตระกูลผู้ดีแต่ชอบแก้ปัญหาด้วยการร้องกรี๊ด พี่สาวหน้านิ่งหยิ่งจนไม่มีใครคบของพระเอก แถมยังมีแฟนเก่าของนางเอกคอยตามมาป่วน 

กล้วยจะทำอย่างไรต่อไป ในเมื่อโลกของละครที่เธอหลุดเข้าไปมีแต่ตัวละครร้ายๆ ให้ฝ่าฟัน โชคยังดีที่ในละครเรื่องนี้มีน้องสาวพระเอกสุดแสนน่ารักคอยซัพพอร์ตนางเอกอยู่

เอ๊ะ! หรือว่า ไหนๆ กล้วยในร่างนางเอกก็ต้องถูกบังคับให้แต่งงานกลายเป็นสะใภ้มหาเศรษฐีทั้งที กล้วยจะขอเปลี่ยนตัวเองเป็นเจ้าบ่าวแล้วแต่งงานกับน้องสาวของพระเอกแทนซะเลยดีกว่า

=================



“ฝันดีค่ะ” ฉันทำเป็นหน้ามึน จุ๊บไปที่หน้าผากของเธอในขณะที่วงแขนทั้งสองข้างกำลังรวบตัวบางๆ ของเธอไว้แน่น

เธอสะดุ้งตกใจที่จู่ๆ ก็ถูกริมฝีปากนุ่มของฉันจุมพิตเข้าที่หน้าผาก

“ปล่อยเอยเถอะค่ะ พี่เอิงกอดเอยแน่นเกินไปแล้วนะคะ”

“นอนเถอะค่ะ ดึกแล้ว” ฉันยังคงหน้ามึนต่อไป ตัวของเอยนุ่มนิ่มชะมัด ใครจะไปยอมปล่อย

“พี่เอิง” เธอทำเสียงเล็กเสียงน้อยเพื่อห้ามปรามกันอีกครั้ง

ร่างบอบบางพยายามประท้วงด้วยกันดันตัวเองออกจากอ้อมกอด แต่ฉันก็ยังหน้าด้านกอดเธออยู่อย่างนั้น แกล้งทำเป็นหลับตา กรนออกมาเสียงดัง

ครอกฟี้......ครอกฟี้......ครอกฟี้......

เธอดิ้นอยู่สักพัก เมื่อเห็นว่าฉันไม่ยอมปล่อย และยังคงแกล้งทำเป็นหลับสนิทต่อไป เธอจึงเลิกดิ้น ฉันยกยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้น ก่อนจะคลายวงแขนของตัวเองออก ปล่อยให้เธออยู่ในอ้อมกอดของฉันแบบสบายๆ ในขณะที่ฉันยังคงแกล้งทำเป็นหลับตา

เธอซบลงตรงไหล่ของฉัน กระซิบบอกกันว่า “ฝันดีนะคะพี่เอิง”

ฉันยิ้มกริ่มอยู่ในใจ จนกระทั่งเผลอหลับไปไม่รู้ตัว