ให้รักค่อยแทรกซึม

ความผิดพลาดในคืนนั้นทำให้เธอและเขามีสถานะคู่หมั้นร่วมกัน ความรักมันจะเกิดขึ้นได้อย่างไรหากเขาไม่ยอมเปิดประตูให้เธอเข้าไปอยู่ในหัวใจของเขา ใจแกร่งของเขาราวกับเหล็กหินที่ไม่ว่าเธอจะพยายามเข้าไปเท่าไรก็ไม่สามารถเข้าไปนั่งในใจเขาได้สักที


พี่น้อง
เขาขีดเส้นให้กับเธอแค่คำว่าพี่น้อง แม้เธอกับเขาจะท้องชนกลับมาแล้ว 1 รอบก็ตาม ต่อให้ปฏิเสธหัวใจของเธอกี่ครั้งก็ตามเธอก็ไม่อาจจะหยุดรักเขาได้เลย แต่พอถึงคราวที่เธอจะตัดใจได้จริง ๆ กลับกลายเป็นเขาที่ไม่ยอมให้เธอออกไปจากชีวิตเขาเสียอย่างนั้น



“หลิวไม่ได้อยากเป็นน้องนี่ค่ะ หลิวอยากเป็นมากกว่าน้อง”

“แต่พี่ทำใจ ให้รักหลิวมากกว่าน้องไม่ได้ หลิวรู้อะไรไหมว่าพี่รู้สึกผิดกับหลิวมากแต่ไหน พี่เอาแต่โทษตัวเองที่ล่วงเกินหลิวในตอนนั้น พี่มันเลวมากใช่ไหมที่ทำกับหลิวแบบนั้นทั้ง ๆ ที่พี่เห็นหลิวเป็นน้องมาตลอดและตอนนั้นหลิวก็อายุแค่ 17 พี่รู้สึกจนไม่อยากมองหน้าตัวเองหรือมองหน้าหลิว ที่หลิวเห็นพี่ไม่กลับบ้านนั่นไม่ใช่ความผิดของหลิวแต่มันเป็นความผิดของตัวพี่เอง”

“ไม่ใช่ความผิดของพี่ต้นสักหน่อย หลิวยินดีหลิวพอใจ”

“นี่หลิวรู้ไหมว่ากำลังพูดอะไรอยู่”

“รู้ค่ะ หลิวกำลังบอกความในใจของหลิวให้พี่ต้นรับรู้ พี่ต้นไหน ๆ เราก็เป็นคู่หมั้นอยู่บ้านด้วยกันถ้าพี่ไม่รังเกียจ เราสองคนลองคบกันแบบแฟนจริง ๆ ที่เขาทำกันดีไหม”

“ไม่หลิว ไม่ดี พี่ไม่ได้รู้สึกอะไรกับหลิวที่พี่ทำดีกับหลิวเพราะพี่คิดว่าหลิวเป็นน้องของพี่อีกคน”

“หลิวไม่ได้อยากเป็นน้อง หลิวอยากเป็น..”

“พอเถอะหลิว ..มันเป็นไปไม่ได้”

“ทำไมเป็นไปไม่ได้ พี่ต้นเปิดใจให้หลิวไม่ได้เหรอคะ เราลองคบกันทำอะไรที่เหมือนแฟนกันให้มากขึ้นเราอาจจะเป็นได้มากกว่าพี่น้องก็ได้” น้ำตารินไหลมาพร้อมกับความในใจที่พรั่งพรู ต้นถึงกับยกมือกุมขมับ ในใจของเขาตอนนี้เห็นเธอเป็นเพียงน้องเท่านั้นแต่ดูเหมือนน้องจะไม่รับฟังอะไรเลย

“พี่คิดกับหลิวมากกว่าน้องไม่ได้” น้องมองเขานิ่ง ปล่อยให้น้ำตารินไหลดวงตาคู่นั้นแสดงความเจ็บปวด เขารู้สึกผิดที่ทำให้เธอร้องไห้ แต่เขาไม่อยากให้ความหวังกับเธอ หนทางข้างหน้าเธอต้องเจอคนที่ดีกว่าเขา และคนคนนั้นก็ต้องการเธอเช่นกัน ไม่ใช่เหมือนเขาที่เอาแต่ผลักไส