จากมา 33 ปี กลับไปอีกทีเพื่อนตายหมดแล้ว

ผมถึงกับสะดุ้งเมื่อมารู้เอาตอนนำรถลงมาในแพแล้วว่า ค่าข้ามแพสำหรับรถยนต์ของเรา ไป-กลับเที่ยวละ 800 บาท ส่วนสิบล้อต้องเสียค่าข้ามไป-กลับ 2,000 บาท เพราะเขาคิดราคาตามจำนวนล้อรถ แต่ไหน ๆ ก็ไหน ๆ ลงมาแล้ว เราก็จำเป็นต้องจ่าย เพราะไม่อาจจะเรียกหรือถอนค่าโง่คืนมาอีกแล้ว
“รู้จักผู้หญิงชื่อประจวบไหมคะ ร่างสูง ๆ ผิวขาว ๆ” ภรรยาของผมเปลี่ยนเรื่อง ชายหญิงสองคนทำท่าตรึกตรองอยู่สักครู่
ผู้ชายก็ถามว่า”ประจวบที่สามีชื่อเหลื่อมใช่ไหมครับ?”
“ใช่ ค่ะ ก่อนที่ดิฉันจะย้ายไปเธอแต่งงานกับผู้ใหญ่เหลื่อม”
“คุณประจวบตายไปห้าหกปีแล้วครับ ผู้ใหญ่เหลื่อมก็ตายแต่ตายไปก่อนเกือบปี” ชายคนเดิมกล่าว
“ประไพเป็นอะไรตาย” เธอของผมทำท่าตกใจ
“ว่ากันว่าเป็นมะเร็ง”
“ครูเจริญ ครูใหญ่โรงเรียนบ้านนอกนาละครับ ยังอยู่หรือเปล่า” ผมถามขึ้นบ้าง
“ครูเจริญก็ตายไปห้าหกปีแล้วเหมือนกัน แกไปรถคว่ำที่ราชบุรี”
ผมถามถึงใคร ๆ อีกหลายคน คำตอบก็คือตาย ย้าย และขายที่ไปอยู่ที่อื่น ผมมองหน้าภรรยาเป็นเชิงปรึกษาว่า ‘คราวนี้เราจะไปนอนที่ไหน’ จะหันกลับไปนอนบนฝั่งก็กลับไม่ได้จนกว่าจะถึงวันพรุ่งนี้