เพียงราตรี

“ห้ามทำอีกเด็ดขาด เข้าใจไหม”
“ไม่ทำแล้วค่ะ” ราตรีบอกชัดถ้อยชัดคำแล้วยิ้มกว้างให้ มองตอบสายตาคู่ที่เต็มไปด้วยความห่วงใยและรักใคร่นั้น “ตรีรู้และเข้าใจแล้วค่ะ ตรีจะไม่ทำตัวงี่เง่าแบบนี้อีกแล้ว ขอโทษนะคะที่ทำให้เป็นห่วง ตรีขอโทษจริงๆ ค่ะ”
“ไปขึ้นรถเถอะ แดดร้อนจะตาย นี่ถ้ากลับบ้านไปแล้วจับไข้ขึ้นมานะ ฉันจะเหลาไม้เรียวมาตีซะให้เข็ดเลย”
บ่นพลางโอบไหล่คนตัวเล็กเดินไปขึ้นรถที่จอดเทียบทางเท้าอยู่ไม่ห่าง
“กล้าตีก็เชิญเลยค่ะ”
“ท้ารึไง”
“แล้วจะตีไหมล่ะคะ”
“พูดมาก”
“แสดงว่าไม่กล้าสินะคะ”
“หุบปากไปเลย”