ภรรยาคุณภูผา [Mpreg]

“หม่าม้าฮะ เอาอันนี้ไปด้วยได้หรือเปล่าฮะ”

“น่าจะไม่ได้ครับ กระเป๋าเต็มแล้ว อีกอย่างเอาไปเยอะ หม่าม้าแบกไม่ไหว”

“แล้วอันนี้ล่ะฮะ” ...

ภายในห้องนอนเล็กของบ้านหลังหนึ่งกำลังวุ่นวายและเต็มไปด้วยสิ่งของที่กองพะเนินเพราะลูกชายตัวแสบนั้นวิ่งรื้อเอาของมาทยอยยื่นให้ผมเยอะแยะไปหมด ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้า ของเล่นต่างๆ ของตัวเองเพื่อให้ผมจัดลงกระเป๋าให้

“หม่าม้าว่าแค่นี้ก็พอแล้วครับ เราแค่ไปชั่วคราว เดี๋ยวก็กลับมา”

“ไหนหม่าม้าบอกว่าจะพาน้องทีไปหาปะป๊าไงฮะ” ลูกชายขมวดคิ้วทำหน้าไม่เข้าใจ

“ครับ ก็ไปหาปะป๊า ไปแล้วก็กลับมาไงครับ” ผมอธิบายอย่างใจเย็น

“แล้วเราจะไม่อยู่กับปะป๊าเหรอฮะ”

“แล้วน้องทีไม่อยากอยู่กับหม่าม้าเหรอครับ” ผมทำหน้าเศร้า ไม่ใช่ว่าไม่เข้าใจความหมายที่ลูกจะสื่อ

“น้องอยากอยู่กับหม่าม้าแล้วก็ปะป๊า เราอยู่กันฉามคนไงฮะ” น้องทีพูดพร้อมกับชูนิ้วสามนิ้วเพื่อบอกความต้องการของตัวเอง

“แบบนั้นน่าจะไม่ได้หรอกครับ” ผมพูดตามตรง มันไม่มีทางที่จะเป็นได้เลย ในเมื่อทุกอย่างมันต้องเป็นไปตามข้อตกลงที่ผมกับพ่อของลูกที่ตกลงกันไว้เมื่อสี่ปีก่อน