ท่านแม่ทัพโปรดรับรักนางร้ายอย่างข้าด้วย

เรื่องย่อ


บทนำ

ร่างบางนั่งมองสีฟ้าของทะเลที่ทอดไกลออกไปสุดลูกหูลูกตา เธอหมดแรงนั่งอยู่ตรงนี้ตั้งแต่พระอาทิตย์ตรงกับศีรษะจนตอนนี้พระอาทิตย์คล้อยต่ำ



เคยไหมที่รู้สึกแปลกแยก เหมือนเข้ากับใครยาก รู้สึกเหมือนไม่ใช่คนบนโลกนี้



เธอชื่อหยางจื่อ มีชื่อเล่นว่า นาเดีย แค่ชื่อก็รู้แล้วเนอะว่าเชื้อชาติไหน เธอเป็นคนจีน จีนแท้ๆ เลย พ่อแม่ของเธอเชื้อสายจีนทั้งคู่

หยางจื่อ เธอนั้นรู้สึกว่าตนเองเข้ากับใครก็ไม่ได้ อารมณ์แปรปรวน บางทีก็หดหู่ใจ บางทีก็รู้สึกเศร้าหมองขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุ พออาการเป็นบ่อยๆ และหนักขึ้น จึงต้องเข้าพบแพทย์ตามความต้องการของบิดา หมอวินิจฉัยว่าเป็นโรคซึมเศร้าอ่อนๆ ต้องรับยาต้านโรคซึมเศร้า



อาการนี้เริ่มเป็นมาตั้งแต่เธอฟื้นจากอุบัติเหตุ เธอเดินทางตามบิดามารดาที่มาทำธุรกิจสัมปทานโรงแรมที่เกาะแห่งหนึ่งในประเทศไทย ระหว่างที่เดินทางมาครอบครัวของเธอประสบอุบัติเหตุ พ่อกับแม่บาดเจ็บเล็กน้อย ส่วนเธอนั้นได้รับการกระทบกระเทือนที่ศีรษะ จนทำให้ความจำหายไปไม่เหลืออะไรเลย ขนาดตอนที่ฟื้นขึ้นมายังจำบิดามารดาของตัวเองไม่ได้ อยู่โรงพยาบาลนานนับเดือนก็ยังจำอะไรไม่ได้ บิดามารดาจึงอยากให้เธอไม่ต้องสนใจความทรงจำเก่าๆและสร้างความทรงจำใหม่ๆ แทน ตอนนั้นเธออายุเพียง 17 ปี ต้องฝึกอ่านเขียนและฝึกพูดภาษาไทย ทักษะต่างๆ ก็ต้องเรียนรู้ใหม่ การศึกษาก็ต้องให้ครูมาสอนที่บ้านและสอบเทียบเอา



หยางจื่อ ถูกพนักงานของโรงแรมของบิดา ขนานนามว่านางมารร้าย เพราะนิสัยเชิดๆ หยิ่งๆ ไม่เอาใคร ชอบซักสีหน้าใส่เวลาไม่พอใจ ทำให้ไม่มีใครชอบเธอเลย ใครจะรู้ว่าภายในของหยางจื่อนั้นไม่ได้อยากเป็นแบบนี้ ก็หน้าตาของเป็นแบบนี้จะให้ทำอย่างไรเล่า



ชีวิตในเกาะหยางจื่อจึงมีเพื่อนไม่กี่คน เพราะเวลาส่วนใหญ่ก็ต้องเรียนหนังสือ ตอนนี้เธอเรียนมหาวิทยาลัยออนไลน์อยู่ที่เกาะ มีเพียงช่วงสอบที่ต้องเดินทางไปสอบที่มหาวิทยาลัย เธอใกล้จะจบแล้ว ก็สะดวกดี บิดามารดาไม่ชอบให้เธอออกจากเกาะไปไหน หากจำเป็นต้องไปก็จะต้องมีคนคอยติดตามเสมอ เพื่อนๆ มักจะจิกกัดว่าเธอทำตัวราวกับคุณหนู เพื่อนพวกนี้เธอเองก็ไม่ได้สนิทใจที่จะคบนัก แต่ก็เพราะเกาะก็ไม่ได้ใหญ่มากนัก สกิวการเข้ากับคนของเธอก็มีต่ำเรี่ยดิน



ระหว่างเดินทางกลับจากไปสอบเทอมสุดท้าย เรือที่โดยสารกลับเกาะถูกฟ้าผ่า ใช่ค่ะฟังไม่ผิดถูกฝ้าผ่ากลางทะเลโอกาสมีเท่าไหร่กัน ทำไมเธอซวยได้ขนาดนี้รู้ตัวอีกทีก็มานอนเกยตื้นอยู่ที่ชายหาด



อ่านกันก่อนซักนิดก่อนเข้าเนื้อเรื่อง



นิยายเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของไรท์เอง ไม่ได้อ้างอิงตัวละครใดๆ อาจมีบางเหตุการณ์ไม่สาเหตุสมผลในบางช่วงบางตอน ไม่ได้อ้างอิงประวัติศาสตร์จีนใดๆ ทั้งสิ้นฝากนักอ่านที่น่ารักทุกท่านเม้นอย่างสุภาพ ไรท์ยินดีน้อมรับฟังทุกคำติดชม แต่อย่ารุนแรงกับหัวใจจนเกินไปหากไม่ถูกจริตแนะนำกดออกก่อนนะคะ

เนื้อหาบางช่วงบางตอนอาจมีการอ้างอิงหรือพูดถึงผู้ป่วยโรคซึมเศร้าและผู้ป่วยทางสมอง ไรท์ไม่ได้มีเจตนาทำให้ผู้ป่วยรู้สึกจิตตกหรือคิดมากแต่อย่างใด เป็นเพียงบริบทหนึ่งในเนื้อหาเท่านั้น หากในบทใดมีเนื้อหาที่กระทบกระเทือนใจและอ่อนไหว ไรท์จะติด ⚠️ Trigger Warnin เอาไว้นะคะ นักอ่านสามารถกดข้ามผ่านบทนั้นไปได้เลย