เชลยรักนายหัวปากร้าย

เขามองเธอด้วยสายตาดูแคลน แต่มันมืดเกินกว่าที่คนถูกมองจะเห็นได้
แล้วเขาก็ผลักมุกดาลงนอนและกดทาบทับเธอไว้
ปลูกปล้ำเธอเพื่อให้สมกับความเจ็บแค้นที่เก็บมาหลายปี
“อย่า...... ได้โปรดอย่าทำฉันเลย”
น้ำตาไหลเป็นสาย เขาขบเม้มดูดดึงไปแทบทุกตารางนิ้ว
โดยไม่ออมแรง ไม่รอช้าเขากดกายแกร่งเขาหาเส้นทางใหม่ที่ยังไม่มีใครเคยได้ใช้
พรหมจรรย์ขาดผึง จุดเชื่อมต่อแนบสนิท มุกดาเจ็บปวดแทบขาดใจ เธอกรีดร้อง
แต่คนใจร้ายก็หาได้สนใจไม่