Daddy ทรง Boy

++Mpreg ++เมะลูกหมา ++ผัวเด็ก ++ ไม่มีนอกกาย ++ ไม่มีนอกใจ ++ ฝรั่งพูดไทยน่ารัก ++ฟิลด์กู๊ด


เมื่อเจ้าหนูนักแข่งวัน 20 อยากจะเต๊าะคนแก่ขอเป็นแฟน......


"อาจิมมี่ ถ้าอาจะปฏิเสธผม ก็ขอให้เป็นเพราะว่าผมไม่ดีพอ เพราะผมดูแลอาไม่ดี แต่ขอร้องอย่าผลักไสผมเพียงเพราะผมเกิดช้าเกินไป"


“ตารางแข่งของผมเริ่มสะสมรอบตั้งแต่ช่วงเช้า ถ้าสนามตรงนั้นถูกอัฒจันทร์บังเอาไว้ มันจะมีผลต่อองศาสายตาของผมเพราะแดดมันจะส่องมาจากทางทิศนั้น กับทีมยางของเราบอกว่าบนถนนที่นี่มีละอองเกสรของต้นหรือดอกอะไรบางอย่างมันน่าจะลอยปนมาในอากาศแล้วตกลงมาบนถนน ละอองของมันมียางด้วยถนนส่วนโค้งตรงโน้นก็เลยจะมีความหนืดกว่าอีกฟากหนึ่ง อีกอย่างเราอยากแน่ใจด้วยว่าอุณหภูมิเฉลี่ยตามพยากรณ์อากาศกับสภาพพื้นที่จริงมันใกล้เคียงกันมากแค่ไหนเพราะแสงแดดและสภาพอากาศส่งผลต่ออุณหภูมิของพื้นถนน เราต้องวางแผนปรับการเข้าโค้งให้ดี” เด็กหนุ่มสาธยายอธิบายด้วยท่าทีจริงจังอันมีเสน่ห์

“ไม่คิดว่า...เรื่องเล็กน้อยอย่างนี้จะมีผลต่อการแข่งด้วย”

“ผมบอกอาแล้วไง นอตทุกตัว ยางทุกเส้น มันสำคัญทั้งหมด แม้แต่ทิศทางลมและสภาพภูมิอากาศด้วย”

“เก่งมาก” มือหยาบแต่อ่อนโยนวางลงไปเหนือเรือนผมสีเทาอมม่วงอันอ่อนนุ่ม

“อาต้องมาดูผมแข่งนะ”

“หวังว่าบัตรคงยังพอหาซื้อได้นะ เพราะฉันไม่สนับสนุนบัตรผี”

“อื้อ อาจะซื้อทำไม ผมมีนี่....ผมเตรียมเอาไวให้อาแล้ว” ป้ายคล้องคอพร้อมการ์ดบัตรผ่านแบบวีไอพีแสดงตราสัญลักษณ์โลโก้ของบริษัทยักษ์ใหญ่เขียนกำกับชัดเจนอยู่บนป้ายนั้นคือสถานะว่าอยู่ทีมเดียวกันกับเจ้าของรอยยิ้มหวาน

“อาเป็นทีมเดียวกับเรานะครับ”

“ทีมเดียวกัน...อย่างนั้นเหรอ”

“อือ หึ ก็ต้องทีมเดียวกันสิ...เพราะเราเป็นแฟนกันไง” คางแหลมกดลงบนอกกว้างตามมาด้วยกลีบปากกรุ่นกลิ่นมะพร้าวน้ำหอมแตะประทับจูบอย่างไม่อายใคร

“ฉันตกลงเป็นแฟนนายตั้งแต่เมื่อไหร่กัน...”

“อายังไม่ตกลง แต่ที่ผ่านมา อาก็ไม่เคยปฏิเสธผมนี่จริงมั้ย”

“ฮึ ไปซ้อมได้แล้ว...ตั้งใจทำให้ดีล่ะ ฉันจับตาดูนายอยู่ตรงนี้นะ”

“ครับผม แต่ว่าก่อนไปอาต้องเพิ่มกำลังใจให้ผมก่อน” ร่างสูงลุกขึ้นยืนเหยียดตรงหันหลังกลับมาทำท่าวันทนาหัตถ์เหมือนพวกทหารรับคำสั่งจากผู้บังคับบัญชา แต่ว่าเจ้าหนูนักซิ่งยกมุมปากแล้วยิ้มให้ชายคนรักพร้อมกับหยักคิ้วหวาน

“กำลังใจอะไร แค่ฉันขับรถตามนายมาถึงนี่ยังไม่พอ...อื้อ” ริมฝีปากหนากดลงมาก่อนจะจูบซับแบ่งปันกลิ่นหอมของน้ำมะพร้าวหวานฉ่ำ

“ชื่นใจที่สุดเลย...”