เพียงฝันวันวาน

“มีอะไรที่ผมยังไม่รู้เกี่ยวกับคุณ” เชสพูดขึ้น

“แล้วบอสรู้อะไรเกี่ยวกับฉันบ้างละคะ” หญิงสาวพลั้งปากย้อนเจ้านายโดยไม่ตั้งใจ ถึงรู้ว่าไม่ควรเสียมารยาทเพราะเขาคือ เชสแคลเร้นซ์ เขามีอำนาจที่จะไล่หล่อนออกเมื่อไหร่ก็ได้ หล่อนไม่ต่างอะไรกับการเป็นลูกไก่ในกำมือ แต่นิสัยความอยากเอาชนะทำให้พลั้งไปแล้ว

เชสแต้มยิ้มที่มุมปากนิดหน่อย เขาพอใจกับความเป็นตัวเองของเพียงฝัน ชายหนุ่มยังอยู่ในท่วงท่าสบายแม้จะเจอคำพูดที่อาจหาญ

“อีกไม่นานผมก็จะรู้ทุกซอกทุกมุม” ไม่พูดเปล่า ชายหนุ่มใช้สายตาโลมเลียเรือนร่างอย่างตั้งใจ เขาจับจ้องริมฝีปากสีแดงระเรื่อไล่ต่ำลงจนเรือนร่างของหญิงสาวร้อนผ่าวไปหมด

เชสฉวยโอกาสรั้งเรือนร่างผอมเพรียวเข้าไปแนบชิดมากขึ้น เพียงฝันเอามือยันอกแกร่งเอาไว้เพื่อกันไม่ให้ร่างกายส่วนหน้าของพวกเขาชิดกันไปมากกว่านี้

แรงอันน้อยนิดของหล่อนทำให้เชสนึกสนุก และเขาก็ปราณีด้วยการไม่ดึงหล่อนเข้าไปใกล้มากกว่านั้น แต่กระนั้นใบหน้าคนทั้งสองห่างกันไม่ถึงคืบ ชายหนุ่มมองเห็นดวงตาสีน้ำตาลคู่สวยอย่างชัดเจน เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นแววตาใสซื่อเต็มไปด้วยความต่างอ่อนโยนปะปนความเศร้าต่างจากการกระทำที่ทั้งรั้น และปากคอเราะร้าย

สายตาของพวกเขาประสานกันครู่หนึ่ง แต่นั่นก็นานพอที่จะสร้างแรงดึงดูด ความเป็นชายและหญิงข้นคลั่กในอากาศล่องลอยรอบกายของคนทั้งคู่ กัดกร่อนปราการหัวใจของคนทั้งสองที่ไม่เคยเชื่อเรื่องของรักแท้ให้ทะลายลงไปทีละนิด มือของเชสข้างหนึ่งไล้ตามเรียวขาตรงที่กระโปรงแหวกออก ส่วนอีกข้างลูบไปตามแผ่นหลังเหยียดตรงของหญิงสาว

ณ เวลานี้พวกเขาต้องการซึ่งกันและกัน เชสทำให้สติของเพียงฝันกระเจิดกระเจิง ขณะเดียวกันความอบอุ่นของเขาทำให้หล่อนโหยหาและต้องการสัมผัสที่เพิ่มมากขึ้น