ปมรักเสน่หา

'แพรวา' เธอเป็นน้องสาว'นอกใส้ '​ที่ถูก 'วิศรุต'​ พี่ชายในนามกล่าวหาว่าหล่อนคือ 'ผู้หญิงมารยา'​ ที่แย่งทุกอย่างไปจากเขา กระทั่งพบกันอีกครั้ง เขาก็ชักไม่แน่ใจว่าต้องการแก้แค้นหรือต้องการหัวใจของเธอกันแน่
ทั้งที่ทุกอย่างก็ดูจะไม่ยุ่งยากแท้ๆ แต่เขาดันหัวเสียจนเผลอล่วงเกินเธออย่างรุนแรง จากที่เกือบดีกลายเป็นแย่กว่าเดิม เมื่อผลที่ตามมาคือหล่อนเกือบตายเพราะเขา
​

....................................................................................

เพี๊ยะ
เสียงฝ่ามือของคนตัวเล็กฟาดลงบนหน้าวิศรุตจนหันไปด้านข้าง ผมที่จัดทรงไว้ก็สะบัดไปตามแรงปะทะ
" หยุดพูดดูถูกฉันซะทีคุณวิศรุต! ก่อนที่คุณจะด่าฉัน มองดูตัวเองก่อนไหม คิดว่าตัวเองวิเศษวิโสมาจากไหนเหรอ ดูการกระทำของคุณสิ ผู้ชายเย็นชาและหยาบกระด้างแบบคุณ ยังจะหวังความรักจากใครได้อีก คุณจะโกรธจะเกลียดฉันด้วยเหตุผลบ้าบออะไรฉันไม่สนใจหรอกนะ แต่คุณอย่างเอาคนอื่นเข้ามาเกี่ยว ผู้ชายนิสัยแย่ๆแบบคุณน่ะ เทียบพี่วศินไม่ได้เลยสักนิด"
แพรวากดเสียงต่ำลงในประโยคสุดท้ายเธอสะบัดข้อมือออกจากการจับกุม สองมือบางกระชับผ้าห่มเข้าแนบลำตัวก่อนจะเดินหลีกหนีออกมาให้ห่างจากชายหนุ่ม
กรามทั้งสองข้างของวิศรุตถูกขบกระทบกันจนเกิดเสียงดังกรอดๆ มือหนายกขึ้นเช็ดเลือดที่มุมปากจากการตบอย่างเต็มแรงของแพรวา ดวงตาวาวโรจน์มองตามหญิงสาวตาไม่กะพริบ คำพูดของคนตัวเล็กเสียดแทงเข้าใจเขาอย่างจัง จนความรู้สึกโมโหระคนหึงหวงได้ปะทุขึ้นจนถึงขีดสุด ยิ่งโดนเปรียบเทียบด้วยแล้วก็ยิ่งเจ็บแปลบจนคุมอารมณ์ไม่อยู่ ความรู้สึกมากมายถาโถมเข้าหาวิศรุตดั่งสายฝนที่ตกกระหน่ำ
"ถ้าฉันเลวจริง วันนี้เธอจะได้เห็นว่าฉันจะเลวได้มากขนาดไหน! "