ไร่ร้อยรัก

“เดี๋ยว ฝนตกแล้วจะไปไหน”

เขาพูดเสียงดังกร้าวทั้งเข้มทั้งดุ พันแสงคนเฮฮาที่ชอบแหย่หล่อนไปไหนเสียนะ

“ไม่ต้องมายุ่ง” แววเทียนโต้ตอบเสียงห้วน

“อย่ามาออกฤทธิ์กับพี่นะ ไอ้พันมันไม่ได้ใจดีเหมือนหมวดธนาหรอกจะบอกให้”

“อย่ามาวางอำนาจ ปล่อยเดี๋ยวนี้ฉันจะกลับบ้าน” หล่อนตะคอกกลับเสียงแหลมน้ำตาปริ่มหยดโดนแขนเขา

“น้ำตาเทียนไหลง่ายจริงนะ ใครโดนเข้าก็ปวดแสบปวดร้อนไปถึงหัวใจ”

เขาว่าพลางกระชากร่างบางเข้ามาใกล้ แล้วรวบเอวหล่อนติดมือหลบฝนเข้าไปในห้องนอนของตนเอง แววเทียนหน้าถอดสีห้องโล่งกว้างมีของตกแต่งน้อยเช่นเดิมเตียงใหญ่กว้างกลางห้องทำให้หล่อนนึกหวั่นใจ
เขาคงมีคนแวะเวียนมาบ่อย
นึกอย่างนั้นแล้วหล่อนก็อยากจะหนีไปเสียให้ไกล พายุโยกกิ่งมะม่วงฟาดหลังคาบ้านฟังดูน่ากลัว ฟ้าแล่บแปลบปลาบฝนเทลงมาจนกลบทุกเสียง หล่อนไม่ควรมาที่นี่เลยจริงๆ ........