คลั่งไคล้รัก

เธอมองเห็นเขาเป็นแค่ เพื่อนสนิท แต่เขากลับอยากให้เธอเป็นมากกว่านั้น ไม่ใช่เพื่อน ไม่ใช่แฟนแต่เป็นเมีย!

“ต้องทำยังไงเธอถึงจะยอมใจอ่อนสักที?”
“ก็บอกไปแล้วไงว่าฉันไม่ได้คิดอะไรกับนาย ฉันรู้สึกกับนายแค่เพื่อนเท่านั้น อย่าเซ้าซี้ไปหน่อยเลย”
“แต่ฉันชอบเธอมากนะ”
“เดี๋ยวอีกหน่อยนายก็เลิกชอบฉันเองนั่นแหละ” ฉันพูดแบบไม่ใส่ใจ เพราะรู้อยู่แก่ใจว่าไบรอันชอบฉันมาตั้งนานแล้ว ถ้าเขาเจอคนที่ดีกว่าสวยกว่าเดี๋ยวก็คงไปจากฉันเอง
“ถ้าฉันจะถอย ฉันคงถอยนานแล้ว”
“เลิกพูดจางี่เง่าแบบนี้สักทีเถอะไบรอัน มันไม่มีประโยชน์หรอก”
“แล้วไอ้เพทายมันดีกว่าฉันตรงไหน ทำไมเธอถึงไปชอบแต่มัน” เขาถอนหายใจพรืดใหญ่คล้ายกับกำลังระงับสติอารมณ์ของตัวเองอยู่
“เขาดีกว่านายทุกตรงนั่นแหละ”
“รู้จักมันดีแค่ไหนกัน ถึงกล้าที่จะพูดแบบนี้”
“...” ฉันเม้มปากเงียบเมื่อเห็นสายตาดุดันของคนตรงหน้า เวลาเขาโกรธหรือไม่พอใจอะไรมักจะมีอารมณ์รุนแรงอยู่เสมอ
“อย่าให้ฉันหมดความอดทนก็แล้วกัน บอกมันระวังตัวไว้ให้ดี”