ภาระของหัวใจ

ด้วยความที่ทำงานร่วมกันมานานจนเผลอใจให้กันไปแล้ว แต่เพราะเส้นบางๆของคำว่าเจ้านายและลูกน้องที่ขีดกั้นทั้งสองเอาไว้
เขาไม่เคยฉุกคิดว่ามีใจให้เธอไปนานแล้วจนคนรอบข้างเริ่มทัก
เธอมีความฝันที่จะมีครอบครัวแต่เพราะทำงานตัวติดกับเขามาหลายปีจนเวลาล่วงเลยมาจนเพื่อนแต่งงานมีครอบครัวกันหมด มันคงถึงเวลาที่เธอจะตัดใจจากเขาและลองคบกับใครสักคนเสียที
......................................................................
เขาเผลอยิ้มและหัวเราะออกมา “ชีวิตผมมีสีสันเพราะคุณรู้ไหม”
“ฮื่อๆ แต่ชีวิตหนูดีหม่นหมองเพราะคุณ”
“อ้าว” เขาทำหน้าเหวอ
“ก็หนูดีทำงานกับคุณจนไม่มีเวลาไปหาแฟนเลย ดูดิน้ำหนักลดไปตั้งหลายกิโล คุณต้องรับผิดชอบด้วย”
เขามองหญิงสาวตรงหน้า เพิ่งสังเกต
เหมือนกันว่าเธอผอมลงกว่าช่วงแรกที่เขาพบกับเธอ
“เอางั้น มา เรามาสัญญากันงั้นเราจะอยู่เป็นโสดเป็นเพื่อนกัน เราจะสู้ เราจะทำงานเพื่อโรงงานของเรา”
เขายกแก้วเบียร์ของเขาขึ้น ภารดีมองหน้า
เขาคิดๆ ไม่รู้ว่าเขาพูดจริงหรือหลอกกันแต่ก็ยกแก้วเก็กฮวยของตัวเองมาชนกับเขา
“แล้วถ้าคุณเลหนีไปมีแฟนล่ะคะ”
“ไม่มีทาง”
หญิงสาวมองหน้าเขาแล้วคิดตาม
“แล้ว ผู้หญิงที่คุณไป เออนั่นล่ะ ไม่คิดจะคบกับพวกเธอเหรอคะ”
เขาส่ายหน้า “จำไว้นะภาระ ผู้ชายส่วนใหญ่ นอนกับผู้หญิงได้แม้ไม่ได้รัก เพราะผู้ชายแยกเซ็กส์กับความรักออกจากกัน”
“ใจร้ายจังเลยนะคะ”
“แต่ผมไม่เคยขมขื่นใครนะ ก็สมัครใจกันทั้งนั้น แต่คุณสบายใจได้ผมไม่คิดจะทำอะไรกับคุณ”
หญิงสาวหน้าเศร้าลง คงเพราะเธอไม่สวยสินะเขาถึงพูดแบบนี้ออกมา
“ค่ะ”
เขาเดาว่าเธอคงเข้าใจเขาผิด
“ไม่ใช่แบบที่คุณคิดนะ แต่เพราะผมอยากมีคุณอยู่ด้วยนานๆ ไง คุณเป็นเพื่อนที่ดีของผมนะ กว่าจะหาคนคุยกันได้ทุกเรื่องมันไม่ง่าย”
“จริงเหรอคะ งั้นเพื่อนลองกินอันนี้สิ” หญิงสาวตักซูเปอร์ตีนไก่ให้เขา
“ลามปาม ผมแก่กว่าคุณตั้งหลายปีนะ”
หญิงสาวยิ้มแหยๆ ให้เขา “ขอโทษค่ะ ทานเลยค่ะคุณเล ตีนไก่ร่วมสาบาน”
.................................................................
หญิงสาวประคองชายหนุ่มที่แกล้งเมาทั้งที่กินเหล้าไปแค่แก้วเดียวพร้อมกับเอาเหล้าราดเสื้อเพื่อให้กลิ่นคละคลุ้งตามที่เพื่อนๆบอกตามแผนคือแกล้งเมาแล้วสารภาพรักถ้าเขาตอบปฏิเสธก็ทำเป็นจำไม่ได้ซะ
“หนักจังเลยนะคะ” หญิงสาวพยายามให้เขานอนลงบนเตียง
อรรณพดึงร่างของเธอลงมาแล้วกอดไว้แน่น
“หนูดีผมรักคุณ” เสียงทุ้มเอ่ยบอก
หญิงสาวนิ่งเงียบไม่พูดอะไรสักพักเขาก็ได้ยินเสียงร้องไห้ออกมาจากเธอ
ภารดีรู้สึกอัดอั้นภายในใจ เธออยู่กับความรู้สึกนี้ไม่ได้อีกแล้ว เขาจะเมาแล้วละเมอบอกรักตื่นมาแล้วลืมทุกรอบแบบนี้ไม่ได้ เพราะคนที่ไม่ลืมมันดันรู้สึกจริงๆ
“พอได้แล้วค่ะ พอสักที ฮื่อ ฮื่อ หยุดพูดได้แล้ว”
อรรณพตกใจที่อยู่ดีๆ เธอก็ร้องไห้ จนลืม
ไปเลยว่าเตรียมกับเพื่อนว่าจะทำยังไงต่อ
“ร้องไห้ทำไม” เขาเอ่ยถามแต่ยังไม่คลายอ้อมกอด
ภารดีแกะมือเขาออกพร้อมกับลุกขึ้นมา
มองหน้าเขา
“เมาทุกทีก็บอกรักทุกที ตื่นมาก็ลืม คนอื่นก็มีหัวใจ”
อรรณพทำหน้าเหวอนี่เขาเมาแล้วสารภาพ
รักเธอตลอดงั้นหรือ
...................................................................................