ปาฏิหาริย์รักสองเรา

รักแท้ของหญิงชาย กว่าจะลงเอยกันได้นั้นต้องใช้เวลา เมื่ออยู่ด้วยกันแล้วความซื่อสัตย์จะต้องมี ถ้าฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดออกนอกลู่นอกทาง ความเจ็บปวดย่อมเกิดขึ้น

บางตอนของเนื้อเรื่อง
“อดทนนะ อย่าท้อ คุณเคยพูดคำนี้กับผมไม่ใช่หรือ แล้วทำไมตอนนี้คุณกลับเป็นเองเสียล่ะ ณอรเร็ว ๆ กอดคอผมเอาไว้ให้แน่น ผมจะพาคุณเดินออกไป”
ในที่สุดร่างบางขี่หลังธีม ลำแขนกอดคอเอาไว้ ใบหน้าเอียงซบลงบนไหล่ หลับ ๆ ตื่น ๆ ความรู้สึกเบลอไปหมด ธีมก้าวไปข้างหน้าด้วยเท้าที่มั่นคง ทางเล็ก ๆ ทอดยาวสู่ถนนใหญ่ เกือบสองกิโลเมตร ด้วยอาการสั่นของแขนซ้ายและน้ำหนักจากณอรที่ถ่ายทับลงมา กลายเป็นปัญหาทำให้ลำบากต่อการเคลื่อนไหว
เหงื่อเม็ดเป้ง ๆ ผุดออกจากผิวหนัง เปียกชุ่มไปทั้งเรือนร่าง เหนื่อยแทบขาดใจ เขาหน้ามืดแล้วล้มลง
“โอ๊ย ! ณอร ผมขอโทษ ขาผมไม่มีแรง”
“ไม่เป็นไร ณอรไม่เจ็บ คุณเหนื่อยมากพักก่อนก็ได้”
“ผมยังไหว ไม่เป็นไรไปได้ ขึ้นมาขี่หลังผมเถอะ”
ความเหนื่อยไม่อาจฉุดรั้งให้ธีมหยุดพัก รู้แต่เพียงว่าจะต้องพาภรรยาไปส่งโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด ณอรน้ำตาร่วงเผาะ ร้องไห้ออกมา เรือนร่างสั่นตามแรงสะอื้น เสียงที่เร่งให้ขึ้นขี่หลังกระตุ้นให้เธอทำตามที่เขาต้องการ
ธีมลงขึ้นอีกครั้ง แต่ขาสิ้นเรี่ยวแรง ล้มลุกคลุกคลาน ณอรกลิ้งตกลงไปนอนกับพื้นที่เต็มไปด้วยฝุ่นและใบหญ้าแห้ง ธีมคลานเข้าไปโอบประคอง กอดเอาไว้ ใช้ลำตัวบังแสงแดดที่กำลังแผดจ้า
“ณอร ผมขอโทษ”
“อย่าโทษตัวเองเลยค่ะ ไม่เป็นไร”
“ทำไมนะ เราสองคนถึงเป็นอย่างนี้ ผมมันเป็นสามีที่ไม่เอาไหน ทำให้คุณลำบากครั้งแล้วครั้งเล่า”
“คุณดีที่สุดแล้วค่ะธีม เพียงแค่อยู่ใกล้ ๆ ณอรก็มีความสุขมากแล้ว”
“โถที่รัก ผมขอโทษ”