สามี...ข้าจะคุ้มครองท่านเอง

อนุหว่านเดินตรงมาที่หน้าตู้เสื้อผ้าใบใหญ่ นางถอดเสื้อผ้าอย่างรวดเร็วจนเหลือแต่เอี๊ยมตัวน้อยกับกางเกงสั้นแนบเนื้อ
หลิวเฉิงที่หลบอยู่บนขื่อเยื้องห่างไปมองเห็นแผ่นหลังเปลือยเปล่าขาวผ่องของนางแล้วพลันใบหน้าแดง องครักษ์หนุ่มอย่างเขาเคยสัมผัสหญิงคณิกามาบ้างก็จริง แต่ครั้งสุดท้ายก็นานมากแล้ว สองปีให้หลังนี้ใต้เท้าชิงต้องระวังภัยอย่างมาก เขาจึงไม่มีโอกาสเยื้องย่างเข้าไปในหอนางโลมอีก
พรึ่บ!
หว่านอิ๋งอิ๋งโยนเอี๊ยมตัวน้อยใส่ในตะกร้าผ้าแล้วยังถอดกางเกงด้วย คราวนี้บั้นท้ายกลมกลึงขาวผ่องของนางจึงเต็มอยู่ในสองตาขององครักษ์หนุ่ม หลังมือของเขารู้สึกถึงหยดน้ำเล็กๆ
‘แย่ล่ะ! ดันมาถอดหมดที่ตรงนี้ ข้ายังหลบออกไปไม่ได้เสียด้วย’
นอกจากเลือดกำเดาจะไหลแล้ว หลิวเฉิงยังรู้สึกถึงความตื่นตัวของร่างกายท่อนล่างอีก ชายหนุ่มรีบหลับตาท่องกฎของสำนักยุทธ์ของตนทันที ชายหนุ่มรีบนอนหงาย ยกเอาแขนเสื้อขึ้นมาเช็ดเลือดที่จมูกของตน
****************************
หัวหน้าองครักษ์หนุ่มแห่งสกุลชิง นาม "หลิวเฉิง"...เขาคัดค้านการรับองครักษ์หญิงเข้ามาในร่วมงาน
องครักษ์หญิงแห่งสกุลโม่ นาม "หว่านอิ๋งอิ๋ง"....นางไม่ต้องการแต่งงานกับบุรุษหัวเก่าคร่ำครึที่หวังให้สตรีอยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือน คอยดูแลบุตรและบ้านเรือนรอคอยสามีกลับจากการทำงาน
ทว่า...พวกเขาทั้งสองคนกลับถูกชะตาเล่นตลกให้กลายมาเป็นคู่หมั้นกัน!!!