ปฏิบัติการหาแม่ให้พ่อ

ตั้งแต่โตมาจนจำและรู้ความทั้งพระพายและสายลมก็เห็นบรรดาผู้ชายพวกนี้ที่ให้พระพายและสายลมเรียกแทนตนเองว่าอาบ้างหล่ะ พี่บ้างหล่ะแต่ดูแล้วหน้าตาและอายุน่าจะเป็นลุงมากกว่า คอยแวะเวียนมาซื้อขนมของ "พ่อพ่อ" ทุกวัน แต่ละคนได้ขนมติดไม้ติดมือกลับไปไม่น้อย พอพระพายกับสายลมถามว่าซื้อขนมอะไรบรรดาพวกลุงๆทั้งหลายก็เอาแต่บอกว่า



'ขนมจีบร้านพ่อพ่ออร่อย'



นี่พระพายกับสายลมพูดไม่รู้เรื่องหรือบรรดาลุงๆพวกนี้ฟังไม่รู้เรื่องกันแน่นะ



พระพายกับสายลมได้แต่เกาหัวไปมาขนมจีบอะไร ทำไมเราสองคนไม่เคยกิน ลุงๆพวกนี้น่าจะสติไม่ดี!



ไม่ให้ผ่าน!



"โอ้โห!! วันนี้มีคนเอาดอกไม้มาให้พ่อพ่อด้วยแหละ"



"ไม่เห็นจะน่าตื่นเต้นตรงไหนเลยกินก็ไม่ได้"



เด็กน้อยฝาแฝดทั้งสองคนใช้มืออวบๆสองข้างเท้าคาง หันซ้ายหันขวาคนหนึ่งใบหน้ายิ้มแย้ม อีกคนใบหน้าเรียบนิ่งติดหงุดหงิดไม่สบอารมณ์มองชายหนุ่มร่างสูงหลายคนที่แวะเวียนมาซื้อขนมที่ร้านเป็นประจำจนจำหน้าได้



"นั่น! คนนั้นเหมาขนมพ่อ พ่อ ไปหมดเยย"

"ใช่ เหมาะจะเป็น แม่ แม่ ที่สุด"

"ทะไม"

"เขาต้องมีเงินหนะซี๊"

เด็กชายทำถ้าครุ่นคิด ก่อนจะพยักหน้าเห็นด้วย

"อื้อ!!เหมาะจริงด้วยเลือกไม่ถูกเยย"


"เลือกคนที่เหมาขนมพ่อพ่อซี๊ ซื่อบื้อ"

"พระพายไม่น่ารัก"


"ฮึ่ย!"