รับจ้างหาเสียงให้นายพลเอก

บ่ายวันหนึ่งขณะที่ผมกำลังเดินดู ไม้ประดับที่หน้าอาคารโรงเรียน ในชั่วโมงการเกษตร และให้นักเรียนถอนหญ้า ที่ขึ้นรบกวนต้นไม้ออก มีหญิงสาวอายุราว 30 และเป็นแม่ของนักเรียนคนหนึ่ง เดินตัดสนามตรงมาที่ผม แล้วแจกโปสเตอร์ของผู้สมัคร สส.คือพลเอกชาญวิทย์ แก้ววิเศษ ผมมองหน้าแล้วถามเธอว่า
“คุณสังกัดพรรคการเมืองกับเขาเหมือนกันหรือ?”
“เปล่าค่ะ เขาจ้างให้เที่ยวเดินหาเสียง” เธอตอบ
“เขาให้ค่าจ้างยังไงครับ” ผมถาม
“เป็นวัน วันละสองร้อยบาท”
“แล้วคนที่รับปากว่าจะเลือกล่ะ จะได้อะไรบ้าง”
“คนละร้อยบาท แต่ต้องขอบัตรประชาชน ไปไว้ก่อน แล้วไปรับคืนในวันที่ไปลงคะแนน” เธอพูดและขณะที่ผมอึ้งจนพูดไม่ออก เธอพูดขึ้น
“ครูล่ะ ไม่เอาบ้างหรือ?”
ผมยิ้ม ไม่ตอบแต่เปลี่ยนเป็นถามว่า “แล้วน้องชอบท่านหรือเปล่าล่ะ?”
“เปล่า” เธอตอบ
“แล้วชอบใครบ้าง ที่ลงสมัครรับเลือกตั้งครั้งนี้”
“ไม่มี ถ้าไม่จ้างก็ไม่เลือก หนูเลือกเพราะมันจ้าง แล้วยังรับจ้างเดินซื้อเสียงให้มันด้วย”
“ทำไมไม่คิดช่วยคนดี ๆ ให้เข้าไปเป็นตัวแทนของเราบ้างล่ะ บ้านเมืองจะได้เจริญ” ผมพูด
“ก็อยากช่วย แต่คนดี ๆ อยู่ที่ไหนล่ะ ที่ลงสมัคร ๆ กันอยู่นี่ หนูไม่เคยรู้เลยว่าใครเป็นคนดี” เธอว่า ผมฟังแล้วสะอึกและเธอพูดต่อไป
“คนไม่มีเงินสมัครอะไรคนก็ไม่เลือก ส่วนคนโกงเราไม่เลือก คนอื่นก็เลือก มันก็ได้อยู่วันยังค่ำ แล้วเรื่องอะไรเราจะไปเลือกมันฟรี ๆ เราก็ต้องเอาจากพวกมันมั่ง เงินเลว ๆ ทั้งนั้นที่มันเอามาซื้อเสียง”