ความรัก เมืองดวงจันทร์ และเรา TO THE MOON AND BACK

หากปราศจากซึ่งความทรงจำแล้ว
เราอาจจะปราศจากซึ่งความรู้สึกต่อใครคนหนึ่งไปได้อย่างสิ้นเชิง

เราจะสามารถมีความรักได้อยู่ไหม ถ้าเราปราศจากซึ่งความทรงจำที่มีต่อคนคนนั้นไปแล้ว

บางทีนั่นคือหน้าที่ของความทรงจำ --
บางทีนั่นอาจจะเป็นเหตุผลว่าทำไมเราถึงต้องเก็บรักษาความทรงจำของเราเอาไว้
เพื่อที่จะไม่ให้เราลืม ว่าเราเคยรัก และเป็นผู้ถูกรัก

----------------------------------------------------------------------------------------------------

ถึง ภรรยาที่รัก

ผมรักคุณตั้งแต่แรกเห็น
น่าแปลก ที่ตอนนี้ผมจำไม่ได้แล้ว ว่าเราสองคนเจอกันครั้งแรกที่ไหน
แต่ผมจำได้ว่าผมเก็บคุณมาฝันหลังจากนั้น
ผมชอบที่สมองของผมทำงานแบบนั้น เพราะมันทำให้ผมได้เจอคุณ
และในความฝันนั้น ผมมักจะมองคุณอยู่เสมอ

ผมรักคุณ ผมบอกคุณไปแล้วตั้งแต่ประโยคแรก
และผมไม่ได้รักคุณอีกต่อไปแล้ว
คุณทำให้ผมอยากแทงคุณด้วยมีด
คุณทำให้ผมอยากบีบคอคุณด้วยมือของผม
คุณทำให้ผมอยากฆ่าคุณให้ตาย
นั่นคงเป็นประโยคสุดท้าย ที่ผมอยากจะจบลงท้ายจดหมายฉบับนี้
นั่นคงเป็นทั้งหมดที่ผมอยากจะบอกคุณ
ด้วยรัก
สามีที่เคยรักคุณ

----------------------------------------------------------------------------------------------------

ถึง สามีที่รัก

ฉันรักคุณ
นั่นเป็นคำพูดแรกที่ฉันบอกตัวเอง ในตอนที่ฉันเห็นคุณในคืนวันนั้น
ฉันไม่แน่ใจว่ามันคือคืนแรกที่เราได้เจอกันหรือไม่ แต่มันเป็นหนึ่งวันของเราที่ฉันจำได้
อาจจะเพราะมันทำให้ฉันเก็บคุณไปฝัน
ฉันจำได้ว่าในความฝันนั้น ฉันสบตามองเข้าไปในดวงตาของคุณ -- ดวงตาสีฟ้าใสคู่นั้น
คุณดูงดงาม และอบอุ่นเสียจนทำให้ฉันแทบไม่อยากลืมตาตื่น
ฉันรู้ว่าคุณมีความลับที่พยายามเก็บซ่อนจากฉัน
คุณพยายามเก็บความลับของตัวเอง อยู่เบื้องหลังกำแพงที่คุณพยายามปิดกั้นตนเองจากฉันอยู่ตลอดเวลานั่น
คุณทำให้ฉันรู้สึกเหมือนกับกำลังเจอคนแปลกหน้า
คุณไม่ใช่ผู้ชายที่ทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่น หรือปลอดภัยคนนั้นเลยสักนิด

แต่ถึงอย่างนั้นแล้ว เราก็ได้รักกัน เรียนรู้กัน และเผชิญเรื่องต่างๆมาด้วยกัน
เราต่างได้เรียนรู้ที่จะรักกันลึกซึ้งมากขึ้น แต่กลับไม่เคยเรียนรู้ที่จะยกโทษให้แก่กันมากขึ้น

คุณ --
ฉันเคยรักคุณ
นั่นคงเป็นการลงท้ายจดหมายฉบับนี้
นั่นคงเป็นทั้งหมดที่ฉันอยากจะบอกคุณ
ด้วยรัก
ภรรยาที่เคยรักคุณ