ภรรยามาเฟีย

นับตั้งแต่ย่างก้าวเข้าสู่ตระกูลชาน สัตตบุษย์ก็ถูกชานอี้ฟงลิขิตชีวิตไว้แล้วว่า เธอจะต้องอยู่ข้างกายเขาในฐานะ ‘ภรรยา’ ของเขาตลอดกาล

“ไม่ต้องหรอก พี่ไม่อยากกิน”
“ทำไมล่ะคะ ทานหน่อยเถอะนะคะ ตั้งแต่เย็นพี่ฟงยังไม่ได้ทานอะไรเลย เดี๋ยวจะไม่สบายเอานะคะ วันนี้บัวทำของโปรดของพี่ด้วยนะ ทานสักหน่อยเถอะนะคะ นะคะๆ” สัตตบุษย์เดินเข้ามาเกาะแขนพี่ชายไว้ พลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงเว้าวอน “ลองทานสักสี่ห้าคำก็ยังดี”
อี้ฟงหมดความอดทนที่จะแสดงละครอีกต่อไป ดังนั้นทันทีที่มือบางแตะลงบนลำแขนแกร่ง ชายหนุ่มก็ใช้แขนอีกข้างตวัดรัดรอบเอวบางไว้ แล้วดึงเข้ามากอดแนบชิดตัว
“อุ๊ย!” เธออุทานออกมา มองเขาตาโตก่อนแก้มนวลจะค่อยๆ แดงระเรื่อขึ้นด้วยความขัดเขิน
“เป็นห่วงพี่หรือจ๊ะ” คำพูดจ๊ะจ๋าของเขา ทำให้หญิงสาวใจชื้นขึ้นจนอดยิ้มหวานออกมาไม่ได้
‘พี่ฟงของเธอกลับมาเป็นคนเดิมแล้ว’
“ห่วงสิคะ”
“ห่วงมากไหม” เขาถามพลางลดใบหน้าลงมาใกล้ดวงหน้านวลยิ่งขึ้น
“มากค่ะ”
“ชื่นใจจังเลย อย่างนี้ต้องให้รางวัลซะหน่อยแล้ว”
สัตตบุษย์เอียงคอน้อยๆ แววตาแสดงความอยากรู้เต็มเปี่ยมว่าเขาจะให้รางวัลอะไร ซึ่งการกระทำของเธอทำเอาคนให้รางวัลตบะแตกจนได้ เพราะท่าทางของเธอมันน่ารักน่าใคร่เสียเหลือเกินจนเขาอดใจไว้ไม่อยู่ ต้องทำตามใจปรารถนาจนได้