ใจง่าย

“แม่ง! เชี่ยเอ๊ย” อคิราห์คำรามเสียงเข้มดุหมุนตัวหันหลังให้เพื่อน
“เป็นไรวะ”
“กูต้องไปโรงพยาบาล” ชายหนุ่มห่อตัวบอกเสียงแหบพร่า นั่นทำให้ฑีฆทัศน์รู้ได้ทันที หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาสั่งงานลูกน้องถี่ยิบ ก่อนจะวางสาย
“สัสเอ๊ย รถพยาบาลเข้ามาไม่ได้ ไทยมุงเยอะฉิบหาย มานี่เดี๋ยวกูพาไปเอง”
“ไม่ ไม่ใช่กูคนเดียว” อคิราห์กัดฟันมุ่งหน้ามองหารถของตัวเอง ขณะที่ฑีฆทัศน์วิ่งขึ้นรถตู้สีดำ พร้อมกับสั่งลูกน้องให้เปิดทาง
อคิราห์เปิดประตูรถเข้าไปแล้วปิดทันทีที่เห็นสภาพสาวน้อยที่เหลือเพียงชุดชั้นใน โชคดีที่ศรายังยืนอยู่นอกรถ ชายหนุ่มจัดการหยิบชุดเดรสมาใส่ให้เหมือนเดิม คว้าเสื้อแจ๊กเก็ตที่อยู่เบาะหน้ามาห่อหุ้มร่าง
มีเสียงเคาะกระจกสามครั้งก่อนจะเปิดออก ชายหนุ่มอุ้มร่างคนที่บิดเร่าขึ้นรถตู้ โน้มตัวไปปิดช่องระหว่างผู้โดยสารกับคนขับ กวาดตามองไปทั่วรถเพื่อหากล้องที่ติดมากับรถ เมื่อจัดการทุกอย่างเรียบร้อยจึงหันมาหาร่างบางอีกครั้ง
“ไอ้ปูน มึงควรมานั่งข้างหน้า” เสียงเพื่อนดังเข้ามาในห้องผู้โดยสาร
“ไม่เป็นไร กูไหว เร็วๆ แล้วกัน”