กว่าเธอจะรัก

ต่างคนต่างเผชิญการถูกหักหลัง ต่างคนต่างมีบาดแผลร้าวลึก ต่างฝ่ายต่างกลายเป็นคนเย็นชา หากแต่พ่อเลี้ยงกลับเป็นฝ่ายอ่อนไหวให้เธอก่อน พีชญากร พยาบาลพิเศษที่มารดาส่งมาเพื่อดูแลเขา หลังเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์จนเดินไม่ได้ กลายเป็นที่รองรับอารมณ์และความเอาแต่ใจ ที่เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย แต่สุดท้ายก็เป็นเขาเองที่เพลี้ยงพล้ำให้เธอ ผู้หญิงที่แขวนนวมให้กับความรักและกำลังจะทำใจได้อยู่ร่อมร่อ อดีตรักเก่าก็ดันโผล่ตามตื้อขอคืนดี วีรภาพ จะทำอย่างไรกับรักข้างเดียวของตนในครั้งนี้ มาเอาใจช่วยพ่อเลี้ยงกันนะคะ

คำโปรย

หญิงสายระบายลมหายใจออกมายาว “คุณเป็นอะไรของคุณคะ แค่แฟนนอกใจก็เสียสติไปแล้วหรือไง”
“ใครนอกใจ”
“ก็... คุณภิรมลไง” พีชญากรตอบเสียงเบา เธอรู้เรื่องนี้มาจากป้าไสวที่เล่าให้ฟังหลังฝ่ายนั้นจากไปแล้ว และเขาก็เหมือนจะเก็บตัวเงียบนับแต่นั้น ไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้แม้แต่เธอ ที่เพิ่งจะได้เข้ามาดูแลก็วันนี้
“นี่เธอคิดว่าฉันเสียใจเรื่องภิรมลงั้นเหรอ”
“ก็แล้วจะเรื่องไหนล่ะคะ ที่จู่ๆ ทำให้คุณไข้กลับ กลายเป็นคนละคนแบบนี้ไปได้”
ร่างสูงพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ บ้าง “ไม่เกี่ยวกับภิรมล ฉันอยากทำแบบนี้มานานแล้ว แต่ก็ติดตรงที่อะไรหลายๆ อย่าง ยังไม่เข้าที่เข้าทางเท่านั้น”
“ถือซะว่าฉันไม่ได้ยินเรื่องนี้ก็แล้วกันนะคะ” เธอออกแรงมากขึ้นจนได้อิสรภาพในที่สุด
“ฉันตีตราจองตัวเธอแล้วนะ”
“แค่ จูบ จะเหมาแบบนั้นไม่ได้หรอกนะคะ”
“เธอจะคิดยังไงก็ช่าง ถ้าไม่อยากเจอดี ก็อย่าให้ใครมาทับรอยฉันเด็ดขาด”
หญิงสาวได้แต่ถอนใจมองสบตาคมที่เอาแต่จ้องหน้าไม่ลดละ จนจิตใจเธอตอนนี้เริ่มไม่เป็นสุข เขาในวันนี้ไม่เหมือนกับวันก่อนๆ ที่ผ่านมาจนเธอไม่อาจเชื่ออะไรได้เลย
“คุณอาจกำลังสับสนกับชีวิตในช่วงนี้ และถ้าคุณต้องการใครสักคนมาเล่นแก้เหงาเพื่อให้ลืมเรื่องวุ่นๆ ฉันขอแนะนำให้คุณไปหาคนอื่น บางทีมันอาจจะช่วยคุณในเรื่องนี้ได้... ถ้าคุณไม่เป็นไรแล้ว ฉันขอตัวก่อนนะคะ” แล้วเธอก็ก้าวออกไปทันที ท่ามกลางความสับสนของชายหนุ่ม ที่ได้แต่มองตามแผ่นหลังบางอย่างครุ่นคิด ก่อนจะยกปลายนิ้วแตะที่ริมฝีปากของตัวเองเบาๆ นึกถึงรสจูบที่ขโมยมาจากเธอเมื่อครู่จนมิอาจลืมเลือน