The Last Memory ในห้วงฝัน...ฉันและเธอ

สัญญารักในอดีตพันธนาการเป็นความรักในภพใหม่ เมื่อความฝันพัดพามาพบกับดวงจิตแห่งนิทรา ชายรูปงามดั่งรูปสลักสถิตในดวงฤหัยจวบจนนิรมิตลาลับ ความหวังเล็กๆ ดั่งแสงเทียนริบหรี่คือโลกใบใหญ่ในหัวใจที่ทำให้เธอยังเฝ้ารอ รอ...เขาหวนคืนกลับมา
ความรักหนอความรัก เมื่อรู้จักว่ารักเป็นเช่นใด เธอต้องรู้จักความขมขื่นที่ตามมาด้วยอย่างนั้นหรือ
“คุณหมอรู้ไหม” พลับพลึงธารก้มหน้ามองอยู่ที่ปลายนิ้ว “ทุกคนคิดว่าน้ำหนึ่งบ้า ทุกคนคิดว่าคุณหมอเป็นแค่ภาพที่น้ำหนึ่งสร้างขึ้นมา ตอนนี้น้ำหนึ่งเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าตัวเองเป็นอะไรกันแน่ คุณหมอมีตัวตนจริงๆ หรือเปล่า หรือน้ำหนึ่งเป็นเหมือนที่ทุกคนพูด”
“ฉันมีตัวตนสำหรับเธอ เป็นรูปกายที่จับต้องได้ สัมผัสได้ถึงหัวใจที่ยังเต้นอยู่”
แต่เมื่อมีตัวตนไฉนเลยเขาจึงไร้ตัวตนสำหรับทุกคน ชายที่เธอรัก ชายที่เธอคิดถึง อยู่ในความทรงจำของเธอเพียงเท่านั้น เมื่อตามหาเธอยิ่งเดินออกห่างเหมือนเขาพร้อมจะหายตัวไปได้ทุกเมื่อ ครั้นความจริงอยู่เบื้องหน้า...มันอาจสายไปเมื่อเธอมองไม่เห็นเขา
“รอฉันนะคนดี อีกไม่นานความปรารถนาของเธอจะสัมฤทธิ์ผล เมื่อถึงวันนั้น เมื่อเธอรู้ว่าฉันเป็นใคร เมื่อความคิด ความเชื่อของเธอเปลี่ยนไป ฉันคนนี้อาจไม่มีตัวตนสำหรับเธอแล้วก็ได้”
“น้ำหนึ่งรักคุณ ต่อให้คุณเป็นยังไง น้ำหนึ่งก็รักคุณ”
“ฉันรักเธอพลับพลึงธาร เธอคือชีวิต คือลมหายใจ คือปาฏิหาริย์ของฉันเสมอ”