Creative Mate Book 6 (เจิ้งกวน กับ ชีชา)

กลุ่มชนที่ยิ่งใหญ่อย่างจีน
มีประวัติศาสตร์ยาวนานหลายยุคสมัย
สืบเนื่องมาหลายพันปี
หากย้อนกลับไปถึงยุคจีนโบราณที่เป็น “สังคมบุพกาล”
นอกจากเรื่องราวของการรบพุ่งกันแล้ว
ประเด็นที่น่าสนใจอีกประการ
ย่อมเป็นเรื่องการบริหารจัดการด้านต่างๆ
รวมไปถึงเรื่องการรับมือกับธรรมชาติ
ซึ่งในยุคก่อนความเป็นรัฐชาติจะเริ่มก่อตัวขึ้น
มีผู้นำที่สามารถแก้ปัญหาน้ำท่วม
จนผู้คนยกย่องให้เป็นผู้ยิ่งใหญ่แห่งชนเผ่า
หลี่เฉวียน
ผู้รวบรวมข้อมูลทางประวัติศาสตร์จีนในยุคต่างๆ
และผู้เขียนหนังสือ “ประวัติศาสตร์จีนฉบับย่อ”
อธิบายว่า ยุคพระเจ้าเหยา ซุ่น และอวี่
เป็นยุคที่พัฒนากำลังการผลิตอย่างมาก
ผลิตผลจากแรงงานมีเหลือเฟือ
สังคมเริ่มแบ่งแยกเรื่องฐานะในวงศ์ตระกูล
ควบคู่กันไปกับวิทยาการที่พัฒนาอย่างต่อเนื่อง
ยุคนี้ใช้ดินอัดและหินมาสร้างกำแพงเมือง
มีเครื่องใช้ และพระราชวังที่ยิ่งใหญ่กันแล้ว

โดยที่สมัยนั้น
ผู้คนใช้เครื่องมือที่ทำจากหินหรือไม้อย่างหยาบๆ
การสร้างงานชลประทานขนาดใหญ่
ไม่น่าจะเป็นไปได้
ท่ามกลางการฝ่าฟันอุปสรรคอย่างยากลำบาก
ยุคนั้น
มีวีรบุรุษผู้แก้ปัญหาน้ำหลายราย
แน่นอนว่า อวี่ เป็นหนึ่งในนั้นด้วย
เรื่องราวของเขาเป็นที่กล่าวขานสืบต่อกันมา
ความสำเร็จของอวี่
ทำให้เขาได้รับความเคารพ
ถูกยกย่องว่าเป็น “ต้าอวี่” (อวี่ผู้ยิ่งใหญ่)
ผู้คนดันให้เขาเป็นผู้นำสมาพันธ์ชนเผ่าต่อจาก ซุ่น
หลี่เฉวียน
บรรยายต่อว่า เล่ากันว่า
อวี่ แบ่งประเทศจีนเป็น 9 รัฐ
ได้แก่ รัฐจี้, เหยี่ยน, ชิง, สวี, จิง,
หยาง, เหลียง, อวี้ และยง
เผ่าที่อวี่เป็นผู้นำนั้น
อาศัยตรงพื้นที่ต้นน้ำและตอนกลางของแม่น้ำหวงเหอ
อาณาเขตเล็กกว่าทั้ง 9 รัฐข้างต้นมากพอตัว
จึงคาดว่า 9 รัฐที่เอ่ยถึงเป็นผืนดินที่เกิดขึ้นหลังน้ำลด
และถูกอวี่นำมาบริหารจัดการเป็นเขตปกครอง
นอกจากเรื่องแก้ปัญหาน้ำ
หลังจากนั้น
อวี่ ยังขยายขอบเขตอำนาจไปอีก
โดยปราบปรามชนเผ่าบริเวณลุ่มน้ำเจียงฮั่น
และพบปะผู้นำชนเผ่าอื่นๆ
ตำนานผานกู่
เเนวคิดเกี่ยวกับผืนฟ้าเเละผืนดิน

เมื่อแรกเริ่มไม่มีสิ่งใดในจักรวาลเลย
นอกจากความสับสนวุ่นวาย
ต่อมาความวุ่นวายนั้น
รวมตัวกันเข้าเป็นไข่จักรวาลใบหนึ่ง
เป็นเวลา 18,000 ปี
ภายในนั้น
คือหยินและหยางที่สมบูรณ์แบบและสมดุล
ผานกู่ ถือกำเนิดในไข่ใบนั้น
คำพรรณนาถึงผานกู่
มักว่าเป็นยักษ์มีขนดก มีเขาอยู่บนศีรษะ ร่างคลุมไปด้วยขน
ผานกู่ เริ่มต้นสร้างโลก
โดยแยก หยินและหยาง ออก
โดยการจามด้วยขวานยักษ์ของเขา
หยินกลายเป็นโลก และหยางกลายเป็นท้องฟ้า
เพื่อให้ทั้งสองแยกกันตลอดไป
ผานกู่ จึงยืนขวางระหว่างทั้งสองส่วนไว้แล้วดันท้องฟ้าขึ้นไป
ขั้นตอนนี้ใช้เวลา 18,000 ปี
แต่ละวันท้องฟ้าสูงขึ้น 10 เชียะ (3 เมตร)
และโลกก็กว้างขึ้น 10 เชียะ
ผานกู่ ก็สูงขึ้น 10 เชียะ

หลังผ่านไป 18,000 ปี
ผานกู่ เหน็ดเหนื่อยมาก จึงล้มลงขาดใจตาย
ลมหายใจกลายเป็นสายลม เสียงกลายเป็นสายฟ้า
ตาซ้ายเป็นดวงอาทิตย์ ตาขวาเป็นดวงจันทร์
ร่างกายกลายเป็นเทือกเขาและที่ราบสูงส่วนใหญ่ของโลก

เลือดกลายเป็นแม่น้ำ
กล้ามเนื้อเป็นผืนดินอันอุดมสมบูรณ์
หนวดเคราเป็นดวงดาวและทางช้างเผือก
ขนเป็นพุ่มไม้และป่าไม้
กระดูกเป็นแร่ธาตุมีค่า ไขกระดูกเป็นเพชร
เหงื่อกลายเป็นฝน
และเหลือบไรบนขนตามร่างกายกาย
ไปเป็นปลาและสัตว์ต่าง ๆ บนแผ่นดิน

ทุกสิ่งของผานกู่ ได้กลายเป็นสิ่งต่าง ๆ บนโลกหมด
จากนั้น เมื่อผ่านไปเนิ่นนาน
เทพธิดาหนี่ว์วา แห่งดวงจันทร์ได้ลงเยี่ยมชมโลก
นางได้เอาดินโคลนมาปั้นเป็นรูปมนุษย์

มนุษย์เหล่านี้ ฉลาดหลักแหลม
เพราะถูกประดิษฐ์ขึ้นทีละคน
แต่ต่อมา หนี่ว์วา
เหน็ดเหนื่อยในการสร้างทีละคน
นางจึงเอาเชือกมาจุ่มน้ำโคลนและสะบัดออกไป
โคลนเหล่านี้
กลายเป็นมนุษย์อีกกลุ่มหนึ่งซึ่งไม่ฉลาด
เหมือนกลุ่มแรก