เพลิงหิ่งห้อย

แม่หิ่งห้อยเฝ้าหลงระเริงอยู่ในค่ำคืนมืดมิดว่าตัวเองอยู่เหนือผู้ใด
จนกระทั่งรุ่งเช้าที่พระอาทิตย์ได้ขึ้นเป็นใหญ่ ปีกหิ่งห้อยจึงมอดไหม้
เธอถึงได้รู้ว่าในโลกแห่งนี้... พระอาทิตย์เป็นของจริง

สาวผมบ๊อบกลืนก้อนแข็ง ๆ ลงคอ มองไปเห็น 'เพื่อนสนิท' กับ 'คนรัก' ก็แทบทรุดลง
“วาด... ฟังฉันก่อนนะ” จีระพงศ์พยายามสะบัดแชนเกาะแกะของสาวผิวแทนข้างกายทิ้ง เขาไม่ได้รักเธอเลย ทุกอย่างมันก็เป็นแค่ความผิดพลาด คืนนั้นเขาเมามาก เขาไม่รู้เรื่อง แต่ช้าไป นรีกุลที่กำลังได้ใจชิงพูดขึ้นมาก่อน
“ฉันไม่มีอะไรจะแก้ตัวหรอก โทษทีนะ แต่คุณจีเขาเลือกฉัน”
“แกทำแบบนี้ได้ยังไง?” วาดรพินทร์ถามทั้งน้ำตาไหลพราก เสียใจที่ต้องมาโดนคนที่ไว้ใจหักหลัง เธอคบกับเพื่อนคนนี้มาห้าปี ความทรงจำดี ๆ มีมากมาย นึกไม่ถึงว่าจะแย่งแฟนแล้วยังกล้าถากถางเธอ ไม่มีความรู้สึกผิดเลยสักนิด
“เอ ต้องถามคุณจีมากกว่านะว่าทำลงไปได้ยังไง อาจจะเพราะฉันสวยกว่า แซ่บกว่ามั้ง จีเขารวยอยู่แล้ว คงทนใช้ผู้หญิงจืด ๆ แถมยังอ้วนยังแกไม่ไหว”
สาวร่างอวบส่ายหน้า ไม่เข้าใจว่าต้องเลวขนาดไหนถึงทำแบบนี้ได้ คนที่กำลังเริงร่าพูดออกมา
“ฉันสงสารแกนะวาด จะเมตตาแบ่งคุณจีให้ใช้ก็ได้ แต่ต้องทำใจหน่อยนะ เพราะฉันเป็นแม่ของลูกเขา” นรีกุลยิ้มให้เพื่อนรัก วาดรพินทร์กำหมัดแน่น คงต้องฉายแสงให้รู้ซะแล้ว ว่าหิ่งห้อย ไม่มีวันชนะพระอาทิตย์