ม่านหมอกรัก ลวงใจร้าย

กว่า 5 ปีที่เธอพยายามลบภาพเขาออกไปจากใจ
จนเกือบจะทำได้สำเร็จ
เขาก็พาตัวเองกลับเข้ามาในชีวิตของเธออีกครั้ง
พร้อมกับลูกของเขากับผู้หญิงคนนั้น
มันคงดีถ้าผู้หญิงคนนั้นที่ว่า...
ไม่ใช่เพื่อนรักที่เธอไว้ใจที่สุด!


“ตั้งแต่เมื่อไหร่!” เกิดกลายเป็นความเงียบขึ้น เมื่อสิ้นคำถามนี้ของเธอ
“ฉันถามว่ามันตั้งแต่เมื่อไหร่! ที่พวกแกสองคนรวมหัวกันสวมเขาให้ฉันแบบนี้!” เสียงตวาดที่ดังก้องไปทั่วงานทำให้เกิดเสียงซุบซิบขึ้น แน่นอนว่าคนส่วนใหญ่ล้วนต่างก็รู้กันดีว่าเธอมีความสัมพันธ์เช่นไรกับคู่บ่าวสาว และเพราะรู้ งานแต่งที่ถูกจัดขึ้นวันนี้นั้น ถึงกำลังจะกลายเป็นเรื่องเล่าขานไปอีกนาน
“พริ้ม…แกฟังฉันก่อนนะ…” เป็นเขมนิจเองที่เอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นเดินตรงเข้ามาหาเพื่อนรัก เพื่อนที่ตอนนี้. กำลังมองกันด้วยสายตาเกลียดชังจับหัวใจ
“อย่าเอามือสกปรกๆ ของแกมาแตะตัวฉันอีเพื่อนทรยศ!” ความรู้สึกเดียวที่มีต่อคนตรงหน้าในเวลานี้ คือความโกรธเกลียดจับหัวใจเท่านั้น อย่าได้คิดได้ฝันเลยว่าเธอจะให้อภัย เพราะมันไม่มีวันแน่!
“แกทำแบบนี้กับฉันได้ยังไงเขม ทำได้ยังไง!” จะเป็นใครในโลกนี้ก็ได้ทั้งนั้น แต่ทำไมต้องเป็นเพื่อนรักของเธอด้วย!
“…ฉันขอให้ชีวิตคู่ของพวกแกสองคนมีแต่ความชิบหาย! ไร้ความสุข และสำหรับแกนังเพื่อนทรยศ...” เพียงเศษเสี้ยวของนาทีเท่านั้นที่พิมพ์มาดาเกิดความรู้สึกลังเลที่จะพูดต่อ แต่เมื่อสายตาก้มต่ำมองไปยังหน้าท้องที่แบนราบของคนที่เธอเรียกว่าเพื่อนมาโดยตลอด เพื่อนที่ตอนนี้กำลังตั้งท้องกับคนรักของเธอ ความโกรธที่มีก็พุ่งขึ้นถึงขีดสุด ส่งผลให้ประโยคต่อมาดังขึ้นตามติด
“...ฉันขอให้ลูกแกเกิดมาพิการ! ไม่มีใครรัก! ขอให้มันเกิดมาอาภัพเหมือนแม่ของมัน!” นั่นถือเป็นคำสาปแช่งที่ส่งผลให้เกิดเสียงฮือฮาขึ้นภายในงานแทบจะทันที ก่อนที่เจ้าของคำพูดจะพาตัวเองวิ่งฝ่าฝูงชนออกไป